Bezdomny włóczęga Charlie szuka szczęścia w wielkim mieście. Na ulicy spotyka piękną, niewidomą kwiaciarkę i kupuje od niej kwiaty. Dziewczyna, nie widząc jego zniszczonego ubrania, bierze go za bogacza. Tego samego wieczoru Charlie ratuje pijanego milionera od popełnienia samobójstwa.

Z maszyny o zębatych kołach, wielkich przekładniach i kilometrach pasów transmisyjnych niczym mała śrubka wypada, grany przez Chaplina, robotnik. Wycieńczony pracą i załamany nowym sposobem podawania pracownikom posiłków – przez rurkę do ust, ląduje w zakładzie psychiatrycznym. Wyleczony ponownie trafia do zakładu zamkniętego, tym razem karnego, gdy podczas nielegalnej demonstracji nieopatrznie podnosi z ulicy czerwoną szmatę.

W centrum tej widowiskowej jak na 1926 r. opowieść, stoi kolejarz, wciągnięty w wir wojennych wydarzeń. Keaton zagrał maszynistę, który nie został wcielony do armii, bo potrzebny jest na kolei. I tu uwaga, „generał” to lokomotywa, a nie główny bohater. Pociąg Johnnie’ego Graya zostaje porwany, a on rzuca się w pogoń. Nie wie, że w jednym z wagonów jest jego narzeczona, Annabelle. Ma niewiele czasu, by ocalić dwie miłości swego życia – dziewczynę i lokomotywę.

Rok 1898, ludzi ogarnęła gorączka złota, każdy, kto może, ściąga do Klondike. Na Alaskę przybywa również Charlie. W czasie burzy śnieżnej chroni się w napotkanej chacie i przy tej okazji poznaje dwóch ludzi znanych w całej okolicy: dobrego "Wielkiego" Jima i złego "Czarnego" Larsena. Odcięci przez nawałnicę i śniegi, przeżywają tam ciężkie chwile, gdy zaczyna im brakować żywności. Zdesperowany Larsen wyrusza w końcu na poszukiwanie jedzenia, a oszalały z głodu Jim omal nie zostaje kanibalem.

"Złoty wiek" to film surrealistyczny. Opowiada o kobiecie i mężczyźnie, którzy są w sobie bardzo zakochani. Ich plany skonsumowania miłości zostają jednak udaremnione przez rodzinę, kościół i burżuazyjne społeczeństwo.

Sir Cecil Seltzer (Charlie Chaplin) - kelner w restauracji wpada w kłopoty. Wrabia w nie swego kolegę z pracy i to jego kolega zostaje zwolniony. Więc kelner idzie do klubu wrotkarzy. Tam spotyka piękną dziewczynę (Edna Purviance) która jest podrywana przez pana Stouta (Eric Campbell). Sir Cecil podrywa dziewczynę i ucieka z klubu. Ta zaś w podziękowaniu zaprasza go na wrotkową imprezę.

Charlie pracując w lombardzie ma spore kłopoty. Po kolejnej bójce zostaje prawie wyrzucony z pracy. Szef daje mu ostatnią szansę, której Charlie nie może zmarnować. Gdy do lombardu przychodzi oszust Charlie musi wykazać się przebiegłością i silną ręką by powstrzymać bandytę.