Ένας άνδρας βγαίνει από την έρημο με αμνησία. Ο αδερφός του προσπαθεί να τον βοηθήσει να ανασυντάξει τη μνήμη του και να ανατρέξει πίσω στη ζωή που άφησε, όταν εγκατέλειψε τη γυναίκα του και το γιο του τέσσερα χρόνια πριν. Καθώς η μνήμη του επανέρχεται σταδιακά, προσπαθεί να έρθει ξανά σε επαφή με τα οικεία πρόσωπα του παρελθόντος.
Στο Νιού Τζέρσεϊ της δεκαετίας του 50 μια ομάδα γκάνγκστερ έχει πάρει με τη βια την αρχηγεία του συνδικάτου των εργατών του λιμανιού. Οι εγκληματίες αυτοί βγάζουν χρήματα εκμεταλλευόμενοι την εργασία των εργατών, στους οποίους σπέρνουν τον τρόμο. Όσοι επαναστατούν τιμωρούνται, ακόμα και με θάνατο. Αρχηγός της σπείρας είναι ο Τζόνι Φρέντλι και δεξί του χέρι ο Τσάρλι Μαλόι. Όταν ο αδερφός του Τσάρλι, Τέρι, ένας αποτυχημένος πυγμάχος, γίνεται αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας ενός εκ των εργαζομένων του λιμανιού, αρχίζει να δέχεται πιέσεις από την αστυνομία για να καταθέσει ενάντια του Τζόνι Φρέντλι. Ο Τέρι αρχικά αρνείται, αλλά οι τύψεις τον βαραίνουν και μεγαλώνουν όταν γνωρίζεται και ερωτεύεται την αδελφή του θύματος Ίντι Ντόιλ...
Το χρονικό των τεσσάρων πρώτων ημερών της ανταρσίας των ναυτών του ομώνυμου θωρηκτού στην Οδησσό, το 1905, την εποχή του Ρωσο-ιαπωνικού πολέμου. Η ταινία μάχονταν στα ταμεία της Σοβιετικής Ένωσης με τον Ρομπέν των Δασών, μια αμερικανική ταινία με τον Douglas Fairbanks. Οι αρχές έλπιζαν σε επικράτηση του Ποτέμκιν, κυρίως για να εδραιωθεί ο ντόπιος κινηματογράφος στην μετά-επαναστατική Ρωσία. Καθόλου τυχαία, ο Λένιν είχε ονομάσει την τέχνη αυτή ως την σημαντικότερη για τον κομουνισμό. Εντέλει, επικράτησε ο Ρομπέν, με μικρή διαφορά. Μια ιστορική στιγμή για τον ρωσικό και τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Η σκηνή των σκαλοπατιών της Οδησσού παραμένει ένα θαύμα τεχνικής μοντάζ και σκηνοθεσίας έχει αναπαραχθεί πολλάκις. Μάλιστα, αρχικά η σκηνή δεν βρίσκονταν στο σενάριο, αλλά ο Eisenstein την προσάρμοσε.
Τρεις νεαροί μεγαλώνουν σε έγχρωμη γειτονιά του Λος Άντζελες. Τα ετεροθαλή αδέλφια Ντάρεν και Ρίκι βλέπουν τελείως διαφορετικά τη ζωή. Ο Ρίκι είναι αθλητής που πασχίζει να πάρει υποτροφία σε κολέγιο, ενώ ο Ντάρεν προτιμά το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και τη βία. Ανάμεσα τους είναι ο Τρε, τυχερός που έχει έναν πατέρα να του διδάσκει τι είναι το σωστό και να είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Η γειτονιά, όμως, είναι σκληρή και για τους τρεις.
Το "La Belle et la bête" είναι ένα ορόσημο, επίτευγμα της κινηματογραφικής φαντασίας στο οποίο ο σκηνοθέτης Jean Cocteau δημιουργεί θεαματικά οράματα της γοητείας, της επιθυμίας και του θανάτου που ποτέ δεν ήταν ισότιμα. Η Josette είναι γεμάτη ομορφιά και ο Jean Marais δίνει μια από τις καλύτερες παραστάσεις του ως το Beast, ταυτόχρονα βάναυσο και απαλό, ευγενικό και ευάλωτο, ντροπιασμένο και απωθημένο από τη δική του αιματοχυσία. Η λεπτή ασπρόμαυρη κινηματογραφία της Henri Alekan συνδυάζεται με τα αριστοκρατικά κοστούμια του Christian Bérard και τα σκηνικά σχέδια για να δημιουργήσει ένα μαγικό κομμάτι του κινηματογράφου, ένα παιδικό παραμύθι που μεταμορφώθηκε σε ένα στυλιζαρισμένο και εξαιρετικά εξελιγμένο όνειρο.
Η Σεβερίν, η όμορφη, αλλά ψυχρή ερωτικά σύζυγος ενός γιατρού, γίνεται πόρνη πολυτελείας σε οίκο ανοχής, με το ψευδώνυμο Ωραία της Ημέρας, όπου κι εκπληρώνει όλες τις σεξουαλικές φαντασιώσεις των πελατών της.
Μια οικογένεια "υιοθετεί" το πρώτο παιδί-ρομπότ που έχει προγραμματιστεί να αγαπά. Η συμβίωση όμως είναι δύσκολη κι ο μικρός αναγκάζεται να ξεκινήσει ένα μεγάλο ταξίδι για να ανακαλύψει πού ανήκει.
Δύο γιατροί, μέλη μιας κινητής ιατρικής ομάδας εν καιρώ πολέμου, κάνουν ότι μπορούν για να διατηρήσουν σε καλή κατάσταση το μυαλό και το ηθικό τους, παίζοντας γκολφ και ποδόσφαιρο, και υποβάλλοντας τους ανωτέρους τους σε εξευτελιστικές φάρσες. Η πρωτοποριακή για την εποχή σκηνοθεσία του Robert Altman, το ευρηματικό σενάριο αλλά και οι εξαιρετικές ερμηνείες των Donald Sutherland και Elliot Gould, απέφεραν πέντε υποψηφιότητες για Oscar, σε μια εποχή που πολλοί υψηλά ιστάμενοι θα ήθελαν να μην είχε γυριστεί ποτέ...
Ένα χρόνο μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Χίτλερ, γεννιέται στο Ντάντσιχ ο Όσκαρ, ένα παιδί με πρόωρη ανάπτυξη και ιδιαίτερα χαρίσματα. Ο Όσκαρ μπροστά στα σύννεφα του πολέμου και σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποκρισία και τον παραλογισμό του κόσμου των μεγάλων, αρνείται στα τρία χρόνια του να μεγαλώσει άλλο. Θα μείνει ένα παιδί-θαύμα-τέρας, ένας μάρτυρας που θα δει την άνοδο του ναζισμού, την επίθεση στην Ευρώπη, το Πογκρόμ στην Πολωνία, το θάνατο των δύο πατέρων του, την εισβολή των Ρώσων, την πτώση του Γ` Ράιχ. Μένοντας μόνος, αποφασίζει να μεγαλώσει. Το ταμπούρλο αποτελεί το πραγματικό γλωσσικό εργαλείο του μέσα από το οποίο εκφράζει τα συναισθήματα και την αντίθεσή του. Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ Κανών.