Στην Ιαπωνία του 16ου αιώνα, ένας στρατιωτικός δολοφονεί τον τοπικό άρχοντα, παρακινούμενος από την προφητεία μιας μάγισσας και ανεβαίνει στο θρόνο. Εστεμμένος πλέον, ανοίγει έναν κύκλο αίματος προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία. Η απληστία τον τυφλώνει, τα εγκλήματα συνεχίζονται για τη διατήρηση της εξουσίας, χωρίς όμως ο ήρωας να συνειδητοποιεί ότι απεργάζεται την αυτοκαταστροφή του.

Σε μια διαδρομή προς το παρελθόν του, ο πρωταγωνιστής Μάικ (Ρίβερ Φίνιξ /Στάσου Πλάι μου, Η Ακτή του Κουνουπιού), μια μελαγχολική ανδρική πόρνη του Πόρτλαντ, με ναρκοληπτικές κρίσεις, αναζητά τα ίχνη της μητέρας του. Τυλιγμένος σε μια ονειρική αιθαλομίχλη, ο ευαίσθητος Μάικ παράλληλα γυρεύει το αγκάλιασμα και από τον φίλο του, τον Σκότ (Κιάνου Ρίβς /Speed, The Matrix). Έναν συνάδελφο στο πεζοδρόμιο, που παρότι είναι κληρονόμος μεγάλης περιουσίας και γιος δημάρχου, παρακάμπτει για τους δικούς του λόγους, την όποια συναισθηματική δέσμευση και ζει κι αυτός το ίδιο περιθωριακά. Το Δικό μου Άϊνταχο είναι ατμοσφαιρικά γυρισμένο, ενώ το σενάριο του Βαν Σάντ, δημιουργεί την αίσθηση στο θεατή, ότι όντως συμμετέχει σε μια απελευθερωτική, υπαρξιακή οδύσσεια. Υπάρχει στο πρώτο μέρος, μια πρωτότυπη χρήση του κλασσικού κειμένου του Σαιξπηρικού Ερρίκου Δ’, με διαλόγους και ύφος, να αποδίδονται αρκετά θεατρικά.

Ο Ρόζενκραντς κι ο Γίλδενστερν, δύο παράπλευροι χαρακτήρες του έργου του Σαίξπηρ, Άμλετ, μας παρασύρουν σ’ ένα ταξίδι στη δική τους εκδοχή της μεγάλης τραγωδίας, μέχρι το δικό τους αναπόφευκτο φινάλε.

Εν μέσω του Εκατονταετούς Πολέμου, ο νεαρός βασιλιάς Ερρίκος Ε' της Αγγλίας εκστρατεύει εναντίον της Γαλλίας... και συνειδητοποιεί πως κάθε νίκη έχει αιματηρό τίμημα. Μια μεταφορά του σαιξπηρικού έργου, που προτάθηκε για 4 Όσκαρ.