25 Δεκεμβρίου 1960: Ο Ζάκαρι έρχεται στον κόσμο, το τέταρτο από τα πέντε αγόρια της οικογένειας Μπολιέ. Οι Μπολιέ είναι μια συνηθισμένη μικροαστική οικογένεια που ζει σ ένα προάστιο του Κεμπέκ. Η μητέρα Λοριάν είναι πολύ στοργική και ο πατέρας Ζερβέ, αν και λίγο τραχύς, είναι πολύ υπερήφανος για τα αγόρια του και αγαπά τη γυναίκα του. Τα Χριστούγεννα και τα γενέθλια του Ζακ διαδέχονται το ένα το άλλο (πάντοτε με μουσικό χαλί τα σόλο του πατέρα Μπολιέ με το τραγούδι του Charles Aznavour Emmenez-moi) και αυτό πλαισιώνει μια όμορφη παιδική ηλικία που τα χρόνια κυλούν ήρεμα, με το πλύσιμο του αυτοκινήτου στον φρέσκο αέρα και τις μικρές αποδράσεις του Ζακ με τον πατέρα του στο αγαπημένο τους σνακ-μπαρ, να είναι ξεχωριστές στιγμές που μοιράζονται οι δυο τους. Αλλά αυτή η ηρεμία με την άφιξη της εφηβείας των αγοριών ανατρέπεται.
Ο Luis Molina και ο Valentin Arregui βρίσκονται στη συγκρατούμενοι στη φυλακή στη λατινική Αμερική για διαφορετικούς λόγους: ο πρώτος, ομοφυλόφιλος, για ανήθικη συμπεριφορά, ενώ ο δεύτερος είναι πολιτικός κρατούμενος και αντικαθεστωτικός. Η συμβίωσή τους κρύβει πολλά, καθώς καθένας από τους δυο έχει διαφορετική συμπεριφορά και τρόπο να αντιμετωπίσει τη φυλάκισή του.
Βρισκόμαστε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στα 1933, και ο μεγάλος ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης (Δημήτρης Καταλειφός) πεθαίνει στο νοσοκομείο. Ένας νεαρός θαυμαστής του, που θέλει να γράψει τη βιογραφία του, σημειώνει τα τελευταία του λόγια. Από εκεί αρχίζει μια αναδρομή στη ζωή και την πορεία του ποιητή.