Znana projektantka mody cierpi na zaburzenia pamięci. Choroba postępuje bardzo szybko. Kobieta przestaje rozpoznawać nawet własnego męża, który ze wszystkich sił stara się jej przypomnieć najszczęśliwsze chwile z ich życia.

Pisarz, który ma dość establishmentu czerpiącego zyski z czarnej rozrywki, używa pseudonimu, by napisać książkę, która popycha go w samo serce hipokryzji i szaleństwa, którymi rzekomo gardzi.

Mieszkający w Ontario Fiona (Julie Christie) i Grant (Gordon Pinsent) są małżeństwem od ponad 40 lat. I właśnie w chwili, gdy ich życia powoli już gasną, dowiadują się, że zła pamięć Fiony nie jest chwilową niesprawnością lecz chorobą Alzheimera. Gdy pewnego dnia kobieta gubi się, i zostaje odnaleziona dopiero po kilku dniach, podejmują oni decyzję o konieczności oddania jej do domu starców. Po raz pierwszy, w ciągu pięćdziesięciu lat wspólnego życia, zostają zmuszeni do długiej rozłąki, gdyż regulamin domu pomocy społecznej, przez pierwsze 30 dni pobytu pacjenta w placówce, nie zezwala na żadne odwiedziny, gdyż jest to czas przystosowywania się podopiecznego do nowego otoczenia. Kiedy wreszcie Grant odwiedza Fionę, jest zdruzgotany odkryciem, iż jego żona, nie tylko go już nie pamięta, ale na dodatek, przeniosła swoje uczucia na innego mężczyznę, którym jest Aubrey (Michael Murphy), niemy, przykuty do wózka inwalidzkiego pensjonariusz tego samego domu starców.

Jon pracuje na uniwersytecie, pisze książkę. Jego siostra Wendy marzyła, by być dramatopisarką. Drogi rodzeństwa dawno się rozeszły. Mimo, że oboje dobiegają czterdziestki, są niedojrzali emocjonalnie, odczuwają lęk przed stabilizacją. Ona wikła się w romans z żonatym mężczyzną, on spotyka się z pewną Polką, ale nie potrafi zdecydować się na wspólną przyszłość. Jon i Wendy niechętnie wracają myślami do dzieciństwa, które za sprawą ojca było dla nich koszmarem. Nadchodzi jednak moment, gdy muszą zamieszkać ze starszym panem pod jednym dachem.

Film oparty na biografii Iris Murdoch, pisarki i filozofki, jednej z ważniejszych postaci XX-wiecznej literatury. Choroba Alzheimera zniszczyła jej mózg i zabrała świadomość. Film zestawia na zasadzie kontrastu dwa okresy z życia Iris Murdoch i jej męża, Johna Bayleya. Sceny, które chronologicznie dzieli 40 lat, następują po sobie, podkreślając ciągłość procesów zachodzących w życiu artystki.

Victor Mancini, niespełniony zawodowo trzydziestokilkulatek, uczęszcza na spotkania anonimowych seksoholików, by podrywać dziewczyny. Ponieważ jego matka cierpi na amnezję, mężczyzna zdobywa pieniądze na leczenie, wyłudzając je od właścicieli ekskluzywnych restauracji - udaje zadławienie się czymś, co było w potrawie. Pewnego dnia matka Victora daje mu do zrozumienia, że jest gotowa opowiedzieć o ojcu. Lekarka starszej pani, z którą Victor wdaje się w romans, insynuuje, że tajemnica jego pochodzenia będzie dla niego szokiem.

Mieszkający w Los Angeles autor sztuk teatralnych Peter szuka inspiracji. Zaprzyjaźnia się z ośmioletnią dziewczynką z porażeniem mózgowym, która, podobnie jak on, nie znosi bezustannie szczekającego psa sąsiada. Znajomość nie tylko podsuwa pisarzowi wiele interesujących pomysłów, ale również, ku zadowoleniu żony Petera, przekonuje go, że byłby wspaniałym ojcem.