Przynęta opowiada o gentryfikacji, kapitalizmie, turystycznym tsunami i klasowych konfliktach. Kornwalijska wieś, w której rozgrywa się akcja, przechodzi właśnie transformację z osady rybackiej w nadmorski kurort. Bracia Ward zmuszeni są sprzedać dom londyńczykom, którzy przerabiają go, dekorując ściany linami, sieciami i innymi akcesoriami symbolizującymi tradycję i autentyczność, czyli wszystko to, co turyści niszczą. Ekonomiczna, społeczna i kulturowa degradacja rybaków rodzi frustrację, która prowadzi do otwartej wojny z aroganckimi, bogatymi przyjezdnymi. Konflikt eskaluje, gdy młody Ward zaczyna flirtować z córką londyńczyków, panną Leigh.
Jedyne, czego pragnęła Abby Johnson, to pomagać kobietom. Z tym nastawieniem już podczas studiów została wolontariuszką, a potem pracownicą jednej z klinik aborcyjnych potężnej organizacji Planned Parenthood. Głęboko wierząc w prawo kobiet do wyboru, szybko awansowała, by ostatecznie zostać jedną z najmłodszych w kraju dyrektorek korporacyjnego giganta wykonującego seryjne aborcje. Tak było do czasu, aż zobaczyła coś, co zmieniło jej życie na zawsze...
Pewnego dnia w ręce poczciwego stolarza o imieniu Gepetto wpada kawałek drewna. Mężczyzna od samego początku czuje, że w tym z pozoru martwym przedmiocie kryje się jakaś magiczna siła. Postanawia wystrugać z niej postać chłopca. Niespodziewanie stworzona przez niego figurka ożywa – potrafi mówić, śmiać się, skakać i biegać. Gepetto nadaje mu imię: Pinokio i zaczyna troszczyć się o niego jak o własnego syna.
Praca w gazecie to nieustanne wyzwanie. Zabójstwo, korupcja, polityczny lub obyczajowy skandal to ulubione tematy prasy brukowej. Bardzo łatwo tu o wyrachowane, ale i o zwykły błąd wynikający pośpiechu czy zaniedbania. Błąd, który często trudno naprawić. Henry Hackett, reporter działu miejskiego nowojorskiego dziennika "The Sun", chce mieć takich błędów jak najmniej. Dlatego usiłuje za wszelką cenę wyjaśnić sprawę zabójstwa dwóch białych biznesmenów, jakiego dopuścili się dwaj młodzi Murzyni. Henry nie wierzy w ich winę i podejrzewa, że chłopców niesłusznie się oskarża. Czasu na dociekanie prawdy jest jednak za mało. Historia ta ma być "gwoździem" do następnego numeru gazety.
Akcja filmu toczy się w 1937 roku. Pewien nastolatek (Zac Efron) dostaje rolę w spektaklu pt. "Juliusz Cezar" reżyserowanego przez Orsona Wellesa (Christian McKay) w The Mercury Theatre. Chłopiec u boku Wellesa uczy się nie tylko grać, ale przede wszystkim jak żyć.
Po usunięciu guza z przysadki mózgowej 30-letni terapeuta-seksuolog przeżywa burzę hormonów i wreszcie ma szansę w pełni doświadczyć szalonego okresu dojrzewania.