Η 14χρονη Έλε Μάργια ανήκει στη φυλή των Σάμι, που ζουν εκτρέφοντας ταράνδους. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ‘30 κι ο ρατσισμός καλά κρατεί· έτσι, στο οικοτροφείο της κάνουν βιολογικές εξετάσεις που μετρούν το πότε μπορεί ένας ιθαγενής να εισαχθεί στην κοινωνία των λευκών. Η Έλε Μάργια αρχίζει να ονειρεύεται μια άλλη ζωή. Αλλά για να καταφέρει να ζήσει το όνειρό της, πρέπει να γίνει κάποια άλλη και να σπάσει όλους τους δεσμούς με την οικογένεια και την κουλτούρα της.

O Νικ Κέλερ δεν θεωρείται άδικα το μαύρο πρόβατο της οικογένειάς του, αφού ποτέ δεν κατάφερε να μείνει σταθερός σε μία δουλειά. Όταν λοιπόν του προτείνουν τη θέση του καθαριστή σε ένα ψυχιατρείο, μόνο αισιόδοξος δεν είναι. Στους διαδρόμους της ίδιας κλινικής, η Λέιλα περιφέρεται ως συνήθως ξυπόλητη, φορώντας το νυχτικό της. Ο Νικ έρχεται ακριβώς την κατάλληλη στιγμή για να τη σώσει από την αυτοκτονία. Δεν έχει όμως την παραμικρή ιδέα για τις συνέπειες που θα έχει να αντιμετωπίσει μετά από αυτό. Στο μυαλό της Λέιλα είναι το μοναδικό πρόσωπο που έκανε ποτέ κάτι καλό γι αυτήν. Όταν λοιπόν εκείνος φεύγει, τον ακολουθεί κρυφά στον δικό του κόσμο. Μόνο η μητέρα του παίρνει το μέρος του με τη Λέιλα να μην τον αφήνει να πάρει ανάσα. Σιγά-σιγά όμως αρχίζει να του αρέσει που επιτέλους μια γυναίκα τον θαυμάζει και τον χρειάζεται. Έτσι λοιπόν αποφασίζει να την πάει σπίτι του περιμένοντας να ξεσπάσει θύελλα…

Όταν ο σύζυγος της Ρουθ πεθαίνει το 2000 στη Νέα Υόρκη, αυτή εφαρμόζει εβραϊκό τελετουργικό, κάτι που ξενίζει τα παιδιά τους. Ένας άγνωστος για τα παιδιά συγγενής καταφτάνει στο σπίτι, έχοντας μια φωτογραφία της Ρουθ από το Βερολίνο, καθώς αυτή ήταν 8 ετών. Δίπλα της φιγουράρει μια γυναίκα που ο συγγενής εξηγεί πως βοήθησε τη Ρουθ να δραπετεύσει. Η κόρη της Ρουθ, Χάνα, ταξιδεύει στο Βερολίνο για να βρει αυτή τη γυναίκα, τη Λένα Φίσερ, που πλέον είναι 90 ετών. Προσποιούμενη τη δημοσιογράφο, δίνει την ευκαιρία στη Λένα να ξεδιπλώσει τις αναμνήσεις από το 1943, όταν οι εβραίοι σύζυγοι «αρίων» γυναικών κρατήθηκαν σε περιορισμό σε κτήριο στο Ρόζενστρας.