Inger i Ellen są siostrami, których relacja zostaje wystawiona na próbę podczas długo wyczekiwanej wycieczki autokarowej do Paryża. Kiedy Inger dzieli się z członkami grupy swoimi problemami ze zdrowiem psychicznym, siostry muszą mierzyć się z litością i jawną dyskryminacją. Po przybyciu do stolicy Francji szybko staje się jasne, że Inger ma ukryty plan dotyczący kogoś z jej przeszłości. Kobieta angażuje wszystkich członków wyprawy w poszukiwanie odpowiedzi na nurtujące je pytania. Film o miłości i trosce o siebie nawzajem, pomimo dzielących nas różnic. Mówi też o tym, żeby nie oceniać książki po okładce.

W filmie o losach księdza przesiąkniętego ideałami Ewangelii, który w swoisty sposób powtarza archetyp Chrystusa, reżyser zderza brutalnie ideały bohatera z rzeczywistością, prowadząc go przez prawdziwą Kalwarię: konflikty z otoczeniem, cierpienie, zwątpienie, samotność. W Nazarínie ascetyzm formy, skupienie, koncentracja na głównym dramacie, przeobraża zdarzenia rzeczywiste w ewangeliczne misterium. Zrealizowana w mieście Meksyk i w wielu pięknych miasteczkach regionu Cuautla adaptacja powieści Galdósa zachowuje istotę postaci Nazarína, ale idee sprzed około stu lat, zawarte w książce, zostały przez reżysera uwspółcześnione. Wprowadził on też do fabuły filmu nowe elementy, na przykład strajk czy epizod z umierającą w czasie epidemii dżumy kobietą. Scenę tę zaczerpnął z Rozmowy księdza z umierającym de Sade'a, w której kobieta przedkłada pragnienie kochanka nad pragnienie Boga.

Nieśmiała, wychowywana przez matkę dewotkę nastolatka Carrie White jest nieustannie wyśmiewana przez szkolnych kolegów. Już jako małe dziecko odkrywa w sobie paranormalne zdolności, które później postanawia wykorzystać przeciwko złośliwym rówieśnikom.