Ο Πεπέ λε Μόκο (Jean Gabin) είναι ένας Γάλλος κλέφτης που ζει για δύο χρόνια στο Αλγέρι. Ένας αξιωματικός από την Γαλλία θέλει να τον συλλάβουν, αλλά ο πονηρός τοπικός επιθεωρητής προτείνει να καιροφυλακτούν. Τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα για τον Πεπέ όταν έρχεται στην πόλη η Γκάμπι, μια όμορφη Παριζιάνα.
Ο μίζερος Εμπενίζερ Σκρουτζ ξυπνά την παραμονή των Χριστουγέννων από πνεύματα που του αποκαλύπτουν πόσο άθλιος είναι, ποιες ευκαιρίες έχασε στα νιάτα του, την τωρινή σκηρότητα του και τη φριχτή μοίρα που τον περιμένει αν δεν αλλάξει τον τρόπο του.
Όλα αρχίζουν όταν ένας τυχοδιώκτης αποφασίζει να κάνει μια στάση σε ένα πανδοχείο. Του προσφέρουν δουλειά και αμφιταλαντεύεται μέχρι που βλέπει μια όμορφη και classy σερβιτόρα. Το "ναι" παγιώνεται, αλλά παραλίγο να γίνει "όχι", όταν τελικά ακούει ότι η όμορφη σερβιτόρα δεν είναι άλλη από τη γυναίκα του πανδοχέα. Όμως ο Frank εμμένει τελικά στην πρώτη του απόφαση, συνειδητά επιλέγει τη μοίρα του που του φυλάει σκοτεινή κατάληξη...
«Το άλογο που κλαίει», ταινία που δεν έγινε καθόλου κατανοητή στην εποχή της, θεωρείται σήμερα το λυρικό αριστούργημα του Ντονσκόι. Ο σκηνοθέτης, χωρίς να εγκαταλείπει το γνώριμο ρεαλιστικό ύφος του, αφήνεται να παρασυρθεί από τη δύναμη της ιστορίας του, μια ουκρανική εκδοχή του Τριστάνου και της Ιζόλδης. Από ένα χείμαρρο συναισθημάτων, μουσικής και χρωμάτων που απογειώνουν την ταινία στο χώρο της καθαρής ποίησης, του μύθου, της λαϊκής φαντασίας.