Το «Πρώιμο Καλοκαίρι» του Ιάπωνα σκηνοθέτη Yasujiro Ozu καταπιάνεται για άλλη μια φορά με το προσφιλές θέμα του, την ιαπωνική οικογένεια. Σε αυτήν την ταινία, η οικογένεια παρουσιάζεται μ' ένα λιγότερο δραματικό ύφος, σταθερό όμως στους μινιμαλιστικούς κανόνες και την αφαιρετική διήγηση στην οποία έμενε πιστός ο σκηνοθέτης σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Θέμα της αυτή τη φορά, η αποκατάσταση της κόρης της οικογενείας Noriko μέσα από μία κοινωνία που αλλάζει δίνοντας μεγαλύτερες ελευθερίες στην ίδια τη γυναίκα. Στιγμές, σκηνές, καταστάσεις οικογενειακής ζωής που παίρνουν το χρόνο τους χωρίς να βιάζονται και χωρίς να γίνονται ούτε για μία στιγμή κουραστικές στους θεατές. Αποφάσεις αμφίθυμες και καταλήξεις που τελικά είναι καλοδεχούμενες αφού έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή δράσης.

Ο Άλμπερτ είναι ένας ιδιοκτήτης πανδοχείου που ορκίστηκε να μην πιει ποτέ ξανά αν αυτός και η γυναίκα του επιζούσαν από τον πόλεμο. Το έκαναν, και ο πρώην αλκοολικός κρατά τον όρκο του. Όμως οι καιροί άλλαξαν και λίγο μετά τον πόλεμο, ο Άλμπερτ έρχεται σε επαφή με τον Γκάμπριελ, έναν νεαρό, επιρρεπή στο αλκοόλ, άνδρα. Ο Γκάμπριελ δεν μπορεί να αποφασίσει αναφορικά με την επίσκεψη στην μικρή κόρη του, σε ένα κοντινό σχολείο και σε μια στιγμή νοσταλγίας ο Άλμπερτ παρασύρεται μαζί του σε ένα μεγάλο φαγοπότι. Αυτό που θα ακολουθήσει είναι το χάος.

Ένας Αμερικανός γερμανικής καταγωγής καταφτάνει στην Γερμανία αμέσως μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ανεψιός του τού έχει βρει θέση σταθμάρχη. Σύντομα, θα βρεθεί ανάμεσα στους Αμερικανούς και την πλούσια οικογένεια στην οποία ανήκει ο σταθμός. Όταν ερωτεύεται την κόρη του αφεντικού του, θα ανακαλύψει πως πλέον δεν μπορεί να είναι ουδέτερος.

Λίγο μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου δύο Εβραίοι επιστρέφουν στο χωριό τους μαζί με τα λιγοστά υπάρχοντά τους. Η άφιξή τους φέρνει αναστάτωση στους κατοίκους, οι οποίοι ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν πρόσωπα από το παρελθόν αλλά και τις συνέπειες για τα όσα έπραξαν εις βάρος τους κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Στο Λονδίνο, λίγο μετά την λήξη του Β΄Π.Π., ένας βλοσυρός δημόσιος υπάλληλος αποφασίζει να διαθέσει χρόνο εκτός εργασίας, ώστε να γνωρίσει τη ζωή, μετά από μία δυσοίωνη διάγνωση. Μεταφορά του αριστουργήματος του Ακίρα Κουροσάβα, «Ο Καταδικασμένος» του 1952 σε διασκευή σεναρίου από τον νομπελίστα συγγραφέα Καζούο Ισιγκούρο (Τα Απομεινάρια μιας Μέρας, Μην μ’ Αφήσεις Ποτέ) και υποψήφιο για το αντίστοιχο Όσκαρ 2023.