W tym filmie Rainer Werner Fassbinder rozważa na temat wykorzystywania człowieka przez społeczne, wrogie jednostce mechanizmy. Mąż tytułowej bohaterki chce wyrazić swój sprzeciw wobec nieludzkiego traktowania pracowników w fabryce. Morduje dyrektora fabryki. Zaraz potem popełnia samobójstwo. Te dwa zajścia sprawiają, że tytułowa bohaterka staje się obiektem manipulacji mediów. Wykorzystują ją obie strony polityczne. Nikt natomiast nie interesuje się jej uczuciami, głębokim smutkiem.

Tytułowa Jeanne Dielman to uwięziona w kieracie domowej rutyny samotna matka, okazyjnie dorabiająca prostytucją, chowająca zdobyte w ten sposób pieniądze w wazie na zupę. Przedmioty codziennego użytku, podobnie jak banalne czynności, odgrywają tu kluczową rolę: to właśnie w tym filmie pojawiają się legendarne długie sceny obierania ziemniaków czy robienia sznycla. Akerman w duchu feminizmu drugiej fali zwróciła uwagę na niewidzialne dla kina gesty i pracę kobiet. „Mam reputację trudnej, a to dlatego, że interesuje mnie codzienność i ją chcę pokazywać. Tymczasem ludzie chodzą do kina głównie po to, by od codzienności uciec” – mówiła w 1982 roku. Kładła tym nacisk na to, byśmy zamiast „spędzać” na filmach czas, intensywnie odczuwali jego upływ. I to czas jest kolejnym ważnym bohaterem tego filmu. Ale ten manifest awangardowego kina i sztandarowe dzieło feminizmu ma też swój ukryty temat: jest nim życie po traumie Holocaustu.

Paryż Pani Harris opowiada historię żyjącej w latach 50-tych XX wieku mieszkającej w Londynie wdowy, która marzy o luksusowej kreacji od Diora. Owdowiała sprzątaczka zakoch_je się w sukience od Diora i postanawia, że musi taką mieć. Aby spełnić marzenie, musi bardzo oszczędzać. Gdy zbierze odpowiednią sumę, wyruszy do Paryża.

Nancy Stokes, emerytowana nauczycielka i wdowa, przez całe życie miała tylko jednego partnera seksualnego – swojego męża. Zamknięta w świecie kompleksów i ukrywanych pragnień, postanawia przeżyć przygodę z młodym, przystojnym sex workerem Leo Grande. W pokoju hotelowym poza miastem Nancy spotyka się z Leo, który okazuje się doskonałym uwodzicielem, o czarującym wyglądzie i niecodziennej erudycji. W tych nietypowych okolicznościach Nancy nieoczekiwanie pobiera lekcję akceptacji własnego ciała oraz rozkoszy, która może z tego płynąć.

Władczy i charyzmatyczny ranczer nie przepuści żadnej okazji, aby dokuczyć nowej żonie brata i jej nastoletniemu synowi — do czasu gdy ktoś odkrywa jego tajemnicę.

Młodego nowojorskiego nauczyciela Jacka Singera (Chris Eigeman) z całą pewnością nie można zaliczyć do grona ludzi sukcesu. Własny ojciec się do niego nie odzywa, kolejna dziewczyna podziękowała mu za współpracę, jego życie staje się coraz bardziej bezbarwne, a samoocena gwałtownie zniżkuje. Podłamany życiowymi porażkami nieudacznik trafia na terapię do psychoterapeuty... z piekła rodem. Dr Ernesto Morale (Ian Holm) jest maniakalnym wyznawcą teorii Freuda. Jack jest mocno zszokowany sposobem prowadzenia terapii i nie za bardzo wierzy w jej powodzenie. Pewnego dnia los stawia na jego drodze piękną i tajemniczą wdowę Allegrę (Famke Janssen).