Pierwsze klasyczne dzieło neorealizmu włoskiego jest zarazem pierwszą częścią trylogii o wojnie Rosseliniego. Dzieło to z początku przygotowywane jako dwa oddzielne filmy dokumentalne powstało na zgliszczach Rzymu. Przedstawia on historie inżyniera Manfreddiego, działacza komunistycznego, wzorowanego na autentycznej postaci Celeste Negarvilla.

Leonardo jest niewidomym nastolatkiem, który chciałby uniezależnić się od swojej nadopiekuńczej mamy. Planuje wyjechać na semestr do zagranicznej szkoły, co nie do końca podoba się jego przyjaciółce Giovanie. Kiedy w klasie pojawia się nowy uczeń Gabriel, Leonardo doświadcza uczucia, które każe mu przemyśleć jeszcze raz plany związane z wyjazdem. (opis dystrybutora)

Majętny patriarcha rodziny obchodzi swoje urodziny, prawdopodobnie ostatnie, ponieważ stwierdzono u niego raka. Na uroczystość przybywają jego dwaj synowie z rodzinami. Starszy Gooper z żoną i gromadką głośnych dzieciaków niecierpliwie czekają na zgon ojca i podział spadku. Młodszy Brick ostro popija, jest w depresji po śmierci swojego najlepszego przyjaciela. Jego małżeństwo z Maggie przechodzi kryzys. Uroczystość rodzinna zamienia się w psychodramę, rzucaniem oskarżeń między członkami rodziny.

Młody Amerykanin żydowskiego pochodzenia przybywa na Ukrainę w poszukiwaniu kobiety, która w czasie wojny ocaliła jego dziadka. W pogmatwanych lecz zabawnych poszukiwaniach pomagają mu wyjątkowo niekompetentny tłumacz i starzec nawiedzany przez wojenne wspomnienia.

Są lata 50., profesor Vivian Bell przyjeżdża do Nevady, aby wziąć rozwód. Jest niezadowolona ze swojego małżeństwa i czuje się źle na ranchu, na którym się zatrzymała. Zaczyna czuć narastające przyciąganie do Cay Rivers, pewnej siebie lesbijki i córki właściciela rancha. Emocje uwolnione przez ich rozwijajacą się intymność i wątpliwości Vivian co do jej uczuć do Cay mieszają się z górskim krajobrazem oraz piosenkami country.

Akcja filmu rozgrywa się podczas letnich regat wioślarskich i skupia się na miłosnych perypetiach grupki nastolatków u progu dorosłości. Odkąd związek Achima z jego dziewczyną stał się bardziej poważny, Tobi czuje się coraz bardziej pomijany i zdezorientowany. Z każdym następnym aktem bohaterowie nieuchronnie zmierzają do konfrontacji równie zaciekłej i wyzwalającej jak sama letnia burza.

Oddziałowi geriatrycznemu w małym szpitalu w Yorkshire grozi zamknięcie. Dyrekcja placówki postanawia działać, pobudzając lokalną społeczność do wsparcia. Zaprasza ekipę telewizyjną, aby sfilmowała przygotowania do koncertu.