1947 rok, dowódca UPA postanawia zbuntować innych więźniów. Razem planują ucieczkę z obozu jenieckiego, gdzie wszyscy przechodzą piekło.

Nina ma 30 lat i jest nauczycielką języka ukraińskiego. Mieszka w Ługańsku, mieście położonym we wschodniej Ukrainie, na terenie okupowanym przez prorosyjskich separatystów. Nie może opuścić miasta. Nie może też dłużej uczyć ukraińskiego. Jest zmuszona iść na kursy przekwalifikowujące ją na nauczycielkę języka rosyjskiego. Pewnego dnia los stawia jej na drodze osieroconego po wojnie 17-letniego Andrija. Chłopak na dachu swojej szkoły umieszcza ukraińską flagę i trafia w ręce policji. Żyjąc w świecie niesprawiedliwości, Nina zdaje sobie sprawę, że Andrija może czekać długie więzienie. Postanawia działać…

Lata 30-te, Ukraina, czasy Hołodomoru. Yuri, młody artysta, walcząc z władzami, które wprowadziły sztuczny głód, stara się ocalić jak największą liczbę osób od śmierci głodowej, a w szczególności swą ukochaną Natalkę.

Taras zaczyna brać udział w nielegalnych walkach. Tak jak szybko robi karierę, tak szybko zyskuje sobie wrogów.

To opowieść o krwawych i bezlitosnych konfliktach polsko-kozackich w XVI-XVII wieku. Bohaterem jest ataman kozacki wzniecający powstanie na Siczy Zaporoskiej, która rusza przeciwko wrogom, zaciekle walczy z okrutnymi Polakami i broni wiary prawosławnej. Znamienny jest fakt, że reżyser głosi ideę jedności narodu, tezę, że Kozacy, a więc i Ukraińcy, to Rosjanie, którzy powinni zjednoczyć się pod wspólnym berłem.