Spędzająca czas nad morzem grupka przyjaciół traci z oczu podczas sztormu zabraną ze sobą dziewczynę o imieniu Elly.
Rouhi (Taraneh Alidosti) wkrótce wychodzi za mąż. Żeby zdobyć pieniądze na wesele oraz upragnioną wizytę w salonie piękności podejmuje się pracy u zamożnego małżeństwa. Dziewczyna ma pomagać w porządkach, jednak w domu pracodawców panuje napięta atmosfera. Małżonkowie przechodzą kryzys, na dodatek Mojdeh (Hedye Tehrani) podejrzewa męża (Hamid Farokhnezhad) o zdradę z sąsiadką. Kobieta chce upewnić się w podejrzeniach i postanawia wykorzystać Rouhi do szpiegowania.
17-letni Ali Jahani (George Kosturos) w 1980 roku przybywa z Iranu do małego miasteczka w Kalifornii, gdzie spotyka się z wrogością lokalnej społeczności. Żyjąc ze zgorzkniałym wujkiem, chłopak na każdym kroku zmaga się z reakcjami pełnymi niechęci i uprzedzeń. Odrzucenie przez wszystkich wokół nie przeszkadza mu jednak w pogoni za marzeniem. Pragnąc zdobyć uznanie i akceptację wśród rówieśników, Ali dołącza do podupadającej, szkolnej sekcji zapaśniczej. Będzie to dla niego prawdziwa lekcja życia i szansa na odmianę losu.
Mohsen Makhmalbaf przedstawił w filmie triumfująco liryczną wizję życia nomadów w południowo-wschodnim Iranie. Odwołał sie przy tym do "Barw granatu" i innych filmów Siergieja Paradżanowa. "Gabbeh" jest przejrzystszy niż wczesniejsze ironiczne filmy reżysera, zawiera ponadto osobiste zwierzenia twórcy. Film charakteryzuje się niezwykłym zestawieniem obrazów i dźwięków. Połączenie naturalnych odgłosów doprowadza do stworzenia swego rodzaju rytmicznej mantry.
W wyniku druzgocącej plotki Iman i jego rodzina zostali zmuszeni do ucieczki z Iranu. Jako uchodźcy trafili do zaniedbanego hotelu w północnej Szwecji. Pomimo poczucia bezsilności, Iman stara się zachować rolę patriarchy rodziny. Aby zwiększyć szanse na otrzymanie azylu, łamie obietnicę złożoną żonie i dołącza do lokalnego klubu zapasów. Gdy plotki zaczynają ponownie się pojawiać, lęk i desperacja zaczynają brać górę nad Imaniem.