Το ευφυές και προφητικό σχόλιο του Τσάπλιν (και η τελευταία βουβή ταινία του) πάνω στην παράνοια της βιομηχανικής εποχής, της μοντέρνας κοινωνίας και της τεχνολογικής προόδου. Κοινωνική κριτική, σουρεαλισμός, ανθρωπισμός και ψυχαγωγία συνυπάρχουν μοναδικά σε ένα σπαρακτικό αριστούργημα, γεμάτο υπέροχα ενορχηστρωμένες κωμικές σκηνές ανθολογίας. Ο Τσάπλιν είναι ένας εργάτης φάμπρικας που προσπαθεί να συγχρονιστεί με τη γραμμή παραγωγής σφίγγοντας βίδες, ενώ το τυραννικό αφεντικό του παρακολουθεί το προσωπικό μέσα από μόνιτορ σε στυλ «Μεγάλος Αδελφός». Όταν συναντάει και ερωτεύεται μια ορφανή κοπέλα του δρόμου, οι δυο τους ονειρεύονται μια πιο όμορφη και ήρεμη ζωή μακριά από τον αστικό εφιάλτη της μοντέρνας βιομηχανικής κοινωνίας, όμως μια σειρά από ατυχή περιστατικά τον καθιστούν διαρκώς παρεξηγημένο και κυνηγημένο...

Ο διάσημος πιανίστας Πωλ Όρλακ χάνει τα χέρια του σε σιδηροδρομικό ατύχημα. Του γίνεται εμφύτευση νέων χεριών, αλλά αυτά άνηκαν σε ένα δολοφόνο. Κάποια περίεργα γράμματα έρχονται να μεγιστοποιήσουν τον πανικό του Όρλακ, που φοβάται ότι του έχει μεταδοθεί η μανία για το θάνατο.

Ένας άντρας και μία γυναίκα είναι ερωτευμένοι, αλλά οι προσπάθειες να ολοκληρώσουν αυτόν τον έρωτα συναντούν την αντίδραση των οικογενειών τους, της Εκκλησίας και της μεγαλοαστικής κοινωνίας.

Ο Δρ Τζέκιλ πειραματίζεται προσπαθώντας να διαχωρίσει τις δυο φύσεις του ανθρώπου: το καλό και το κακό. Καταφέρνει να φτιάξει ένα φίλτρο που τον μετατρέπει σε ένα βδελυρό και απαίσιο πλάσμα ονόματι Έντουαρντ Χάιντ. Σύντομα η προσωπικότητα του Χάιντ αρχίζει να κυριαρχεί και περιπλανιέται στο ομιχλώδες νυχτερινό Λονδίνο, πραγματοποιώντας διάφορα εγκλήματα.