Włóczykij – włoski film z 1961 roku, reżyserski debiut Piera Paola Pasoliniego. Asystentem Pasoliniego był przy tym filmie Bernardo Bertolucci. Jest to opowieść o stręczycielach, prostytutkach i złodziejach.
Stany Zjednoczone, lata 60. Państwo Likensowie zarabiają na życie, sprzedając watę cukrową na lokalnych festynach. Praca wymaga od nich nieustannych podróży, co niekorzystnie odbija się na wychowaniu córek, Sylvii i Jennie Faye. Chcąc zapewnić dziewczynkom prawdziwe dzieciństwo, rodzice postanawiają umieścić je w domu wychowującej liczną gromadkę dzieci Gertrude Baniszewski. Wkrótce niezrównoważona kobieta zaczyna stosować wobec Sylvii coraz bardziej wyrafinowane formy przemocy.
Są lata 50, ubogie osiedla Brooklynu. Tralala jest brudną, zapuszczoną, tanią dziwką nocującą w najtańszych spelunach i żebrzącą o to, aby choć jeszcze jeden mężczyzna zechciał skosztować jej wdzięków, dając przy tym kilka dolców na życie. Pewnego wieczoru zostaje zaciągnięta w ustronne miejsce przez grupę pijanych robotników, którzy bijąc ją, ustawiają się w długiej kolejce w celu skorzystania z jej wątpliwych wdzięków. Tralala jeszcze nie wie, że ten feralny wieczór pozbawi ją na zawsze ludzkiej godności
Roger Swanson jest cynicznym, acz uwodzicielskim pracownikiem firmy reklamowej, który jest przekonany, że żadna kobieta nie potrafi mu się oprzeć. Pewnego dnia odwiedza go jego siostrzeniec Nick, który chce aby wuj nauczył go uwodzić piękne kobiety.
Trzy historie: średniej popularności aktora uzależnionego od narkotyków, producenta seriali telewizyjnych, który nie potrafi odróżnić rzeczywistości od tworzonych przez siebie produkcji oraz producenta gier, któremu przypadkowo poznana kobieta podaje bardzo silny narkotyk.
Kiedy byłe gwiazdy telewizyjnego show stają się ofiarami seryjnego mordercy, detektyw/kukiełka Jim będzie samotnie próbował wyjaśnić te zbrodnie. Samotnie, ponieważ żaden człowiek nie zamierza zawracać sobie głowy niedolą pluszowych kukiełek. Gdy jednak sprawa staje się coraz bardziej głośna, Jimowi zostaje przydzielona ludzka partnerka. Detektyw Edwards, bo tak ma na imię, to mało sympatyczna i upierdliwa osoba. Na tyle irytująca, że ta pomoc okaże się dla Jima prawdziwym utrapieniem, a rozpruwacz wcale nie zwalnia tempa…
Młody mężczyzna przyjeżdża na małą stację benzynową znajdującą się na pustkowiu. Ma spotkać się tutaj z ojcem, którego nie widział od ponad trzydziestu lat. Tego samego dnia jadąca do Szwajcarii furgonetka z prostytutkami na pokładzie psuje się na tej samej przydrożnej stacji. Mężczyźni i kobiety spędzają ze sobą trzy dni. Ten czas raz na zawsze zmienia ich życie oraz sposób patrzenia na świat. Drugi film pełnometrażowy węgierskiego filmowca Attila Gigora, współtwórcy serialu "Terapia". W obrazie widać inspirację kinem Quentina Tarantino.
Laurence Fishburne i Cole Hauser w thrillerze dla widzów o bardzo mocnych nerwach. Młody, bystry i elegancki Jimmy Vaugin (Cole Hauser) zostaje zatrudniony przez potężnego bossa świata przestępczego znanego jako Ziggy. Na początek musi przejść swoisty chrzest bojowy, który udowodni, że nadaje się do tej roboty. Trafia do pewnego pokoju, gdzie znajduje związanego mężczyznę (Laurence Fishburne). To księgowy Ziggy’ego, który zdradził go i ukradł pieniądze pochodzące z przemytu narkotyków. Jimmy ma dowiedzieć się, gdzie ukryta jest ta kasa. Przez tydzień chłopak poddaje księgowego systematycznym okrutnym torturom. Pomimo świadomości popełnianego zła, nie może się wycofać – groziłoby to zdemaskowaniem. Bowiem tak naprawdę Jimmy wykonuje zadanie zlecone mu przez FBI...
Oficer policji (Albert Dupontel) szuka handlarza żywym towarem, który wcześniej zabił jego żonę, zawodową partnerkę, działa bezkompromisowo, od zasad i przepisów ważniejsza jest dla niego skuteczność, zemsta jest się jego obsesją. Zajmując się sprawą zabójstwa nielegalnej imigrantki z tajemniczymi bliznami wokół oczu, trafia do kliniki chirurgii plastycznej.
Podczas jednego z przyjęć, znana i popularna fotomodelka Jennifer Three traci przytomność. Budzi się w piwnicy pewnego domu nieświadoma tego, co się stało. Zauważa, że nie jest sama. Za szklaną szyba spostrzega młodego mężczyznę Harry'ego. Młodzi więźniowie dochodzą do wniosku, że to porwanie. Porozumiewając się przez szklaną szybę planują ucieczkę, jednak próbując uciec wpadają w pułapkę. Porywacz prowadzi z nimi psychologiczną grę. Wydaje mu się, że kontroluje przebieg zdarzeń. Czy aby na pewno?