24 godziny z życia trójki przyjaciół. Żyd Vinz, Arab Saïd oraz Murzyn Hubert mieszkają w jednym z blokowisk na paryskim przedmieściu. Jak większość mieszkańców tej dzielnicy, są bezrobotni, pozbawieni perspektyw i nadziei na lepsze jutro. Nuda i bezczynność często kończą się łamaniem prawa oraz potyczkami z policją. Kiedy chłopcy dowiadują się, że stróże prawa dotkliwie pobili ich kolegę, młodego Araba, postanawiają się zemścić. Nakręca się spirala przemocy. Chęć odwetu prowadzi do tragicznego epilogu.

Cleo (Corinne Marchand), młoda dziewczyna, piosenkarka, będąca, jakby się wydawało, u szczytu życiowego powodzenia, nagle dowiaduje się, że może być chora na raka. Wyniki badań mają być znane w ciągu dwóch godzin. Te dwie godziny są okresem, w którym Cleo dokonuje przewartościowania swojego dotychczasowego życia.

W jednym ze swoich najsłynniejszych filmów, Francois Truffaut kontynuuje historię Antoine Doinela, swojego alter ego (pierwszym z serii był obraz Czterysta batów). Po wyrzuceniu z wojska, Antoine błąka się po Paryżu w poszukiwaniu odpowiedniego zajęcia i prawdziwej miłości. Kolejne miejsca pracy i rozdarcie między uczuciem do panienki z dobrego domu i do pięknej żony szefa prowokują ciąg zabawnych epizodów, ilustrujących żmudny proces dorastania bohatera.

XIX-wieczny Paryż. Dla osieroconej Christine domem jest opera, w której młodziutka dziewczyna śpiewa w chórze. Pewnego dnia podczas próby kapryśna diva rezygnuje z roli. Kierownicy teatru postanawiają powierzyć ją debiutantce - Christine. Dziewczyną opiekuje się genialny muzyk, który po straszliwym oszpeceniu wycofał się z życia i schronił w piwnicach teatru. Dzięki jego pomocy występ Christine staje się wielkim sukcesem. Jej czarowi ulega wicehrabia Raoul de Chagny. Względy, którymi dziewczyna zaczyna go obdarzać, wywołują gniew Upiora.

Ślub Małgorzaty de Valois z Henrykiem z Nawarry ma położyć kres wojnie religijnej pomiędzy katolikami i protestantami. W rzeczywistości służy jednak królowej Katarzynie Medycejskiej i jej synowi, królowi Francji Karolowi IX do rozprawy z protestantami.

Pierwszy epizod filmu "Miłość dwudziestolatków", złożonego z pięciu epizodów zrealizowanych przez François Truffaut (Francja), Renzo Rossellini (Włochy), Marcel Ophüls (Niemcy), Andrzej Wajda (Polska), Shintaro Ishihhara (Japonia). "Pokazuję bohaterów, którzy chcą wejść do społeczeństwa. Kiedy byłem młodym chłopcem, spotkałem się z dziewczynami, które powtarzały slogan Gide'a: "Rodziny, nienawidzę was", ale mnie rozśmieszało, ponieważ w dziewięciu przypadkach na dziesięć ich rodzice byli uroczy i ich zaprosiny wprawiały mnie w zachwyt" François Truffaut

Kontynuując historię Antoine Doinela, Truffaut pokazuje losy jego świeżego małżeństwa z Christine. Znany z "400 batów" i "Skradzionych pocałunków" bohater jak może broni się przed małą stabilizacją w ramach związku, rzuca więc nudne zajęcie kolorowania kwiatów i podejmuje pracę w amerykańskiej firmie. Tam poznaje śliczną Japonkę, z którą nawiązuje romans. Gdy prawda wychodzi na jaw, małżeństwo wydaje się skończone... W bezpretensjonalnej formie mistrz francuskiej Nowej Fali zawarł wiele z prawd i paradoksów instytucji związku małżeńskiego.

44-letni Pierre Lachenay jest znanym pisarzem i redaktorem. Ma żonę, Frankę, i dziesięcioletnią córkę. Na pokładzie samolotu lecącego do Lizbony zauważa zgrabną stewardesę, 23-letnią Nicole. Gdy spotykają się później w hotelu Pierre, uwodzi dziewczynę. Po powrocie do Paryża Pierre i Nicole kontynuują znajomość. Mężczyzna staje się coraz bardziej zaborczy i zazdrosny. Tymczasem w domu psują się jego stosunki z żoną. Pierre postanawia odejść. Nicole zaczyna wycofywać się ze związku.

Antoine Doinel ma już ponad trzydzieści lat, François Truffaut opisuje nam historię jego życia już w pięciu filmach. Rozwiódł się z Christiną. Jest korektorem i zakochał się w Sabinie, sprzedawczyni płyt. Jednak nie jest to zobowiązujący związek. Colette, jego młodzieńcza miłość, jest teraz adwokatem. Kupuje jego pierwszą autobiograficzną książkę. Niespodziewanie spotykają się na stacji... Rezyser bawi się filmem - umieścił w tym dziele w charakterze sekwencji wspomnieniowych wiele scen z poprzednich obrazów. Agdy postaci z "Uciekającej miłości" idą do kina, grany tam jest film Truffauta...

Poetycki film psychologiczny. Zapłakana dziewczyna próbuje popełnić samobójstwo na paryskim moście. Powstrzymuje ją cyrkowiec, który właśnie szukał asystentki do swego programu estradowego. Dziewczyna przyjmuje jego zaproszenie, zaczynają występować razem.

Trwa II wojna światowa. Wojska niemieckie wycofują się z Paryża, który z rozkazu Hitlera ma zostać całkowicie zniszczony. W apartamencie hotelowym wysłannik francuskiego ruchu oporu szwedzki konsul Nordling spotyka się z niemieckim generałem i gubernatorem miasta von Choltitzem, którego próbuje namówić na sprzeciwienie się rozkazowi Hitlera.

Georges jest prezenterem telewizyjnego programu, w którym ocenia nowe książki. Pewnego dnia ktoś zaczyna wysyłać mu kasety, na których ukrytą kamerą zarejestrowano jego rodzinę w trakcie spaceru po ulicy. W miarę jak materiały na taśmach stają się coraz bardziej intymne, wszystko zaczyna wskazywać na to, że nadawca zna Georgesa od dłuższego już czasu. Mężczyzna czuje, że nad jego bliskimi zawisło wielkie niebezpieczeństwo, ale, ponieważ nikt bezpośrednio im nie groził, policja odmawia pomocy.

Cameron Poe zostaje skazany za morderstwo, którego dokonał broniąc swej żony w barowej bijatyce. W końcu, po ośmiu latach, zostaje zwolniony i może wrócić do swej rodziny. Do domu leci samolotem więziennym, którym przewożeni są też najniebezpieczniejsi mordercy Stanów Zjednoczonych. Przestępcy porywają maszynę, a kiedy dowiadują się o tym władze, postanawiają wysadzić maszynę w powietrze...

Trzynastoletnia Vic właśnie wkracza w trudny wiek: okres buntu i konfliktów z rodzicami, jednak jest to przede wszystkim czas poznawania smaku pierwszych pocałunków i odkrywania uroku pierwszej miłości, której ucieleśnieniem jest poznany na prywatce Matthieu.

Koniec XIX wieku. Paryż. Paul Gauguin jest maklerem giełdowym. Ma on kochającą żonę i czwórkę dzieci. Jednak największą jego pasją jest jednak malarstwo. I oto pewnego dnia postanawia poświęcić się mu całkowicie. Kiedy rodzina popada w ubóstwo, żona wyjeżdża z dziećmi do rodzinnej Kopenhagi. Paulowi także otwieraja sie oczy i też jedzie do Danii. Próbuje powrócić do interesów. Niestety, fascynacja malarstwem okazuje się jednak silniejsza. Gauguin wraca do Paryża, a potem w poszukiwaniu malarskich inspiracji i tańszego życia trafia na wyspę Tahiti, gdzie tworzy swoje najlepsze obrazy.

Zed właśnie przyjechał do pięknego Paryża. Spotyka tu dziewczynę do towarzystwa, Zoe. Spotyka się również ze swoimi starymi znajomymi. Są oni groźnymi przestępcami, którzy planują następnego dnia dokonać napadu na bank.