Jest rok 1952. Charlie Holliday (Barry Pepper) jest pewnym siebie pilotem, który nie widzi nic oprócz siebie samego. W czasie rutynowej roboty Charlie bierze na pokład chorą kobietę Kanaalaq (Annabella Piugattuk) i w dwójkę planują powrót do domu. W czasie lotu mają jednak problemy z jednym z silników i samolot rozbija się. Oboje muszą teraz przeżyć w odległych krańcach arktycznych krain.

Dwunastoletnia afgańska dziewczynka i jej matka tracą pracę w szpitalu, który zostaje zamknięty po przejęciu władzy przez Talibów. Dodatkowo wprowadza się zakaz opuszczania domów przez kobiety bez „prawnej opieki”, czyli towarzystwa dorosłego mężczyzny lub chłopca. Główne bohaterki zostają w ten sposób praktycznie skazane na areszt domowy, ponieważ nikt inny oprócz podstarzałej babci z nimi nie mieszka. Nie mogąc liczyć na pomoc z niczyjej strony, kobieta przebiera swoją córeczkę za chłopca, nadaje jej imię Osama i wyrusza wraz z nią na poszukiwanie zatrudnienia.

Młody chłopak Lyle, po tym jak pobił kolegę kijem baseballowym, trafia do zakładu psychiatrycznego. Zostaje tam poddany terapii, razem z innymi dzieciakami, które nie potrafią kontrolować swojej złości. Z galerii barwnych postaci, wyłania się obraz zranionej, zagubionej i poszukującej swojego miejsca w społeczeństwie, młodzieży.

Sandra - młoda, mieszkająca w Londynie Włoszka ma pełen pasji romans z byłą gwiazdą rynku finansów. Jednocześnie dziewczyna jest kochanką innego mężczyzny, który, jak się później okazuje, zlecił morderstwo byłego finansisty. Uwikłana w nieprzyjemną sytuację kobieta postanawia zamieszkać w Hongkongu...

Dennis, kierownik restauracji, ma dostać awans w ostatnią noc roku podatkowego. Jest tylko jeden warunek - on i jego załoga muszą wypracować dzienny obrót w wysokości 9 tys. dolarów. Aby zmotywować kelnerów, Dennis ucieka się do małego kłamstwa. Mówi, że lokalowi grozi zamknięcie, a konkurencyjna restauracja ma się coraz lepiej.