Η «Λέσχη της Χαράς και της Τύχης» είναι, λοιπόν, μια ταινία πάνω στη διασταυρούμενη μοίρα οκτώ γυναικών, μια ταινία πάνω στις σχέσεις μητέρας και κόρης αλλά και των προβλημάτων ενσωμάτωσης σε μια ξένη κοινωνία. Ο Γουέιν Γουάνγκ καταφέρνει να αποδώσει στην οθόνη την ουσία του μυθιστορήματος της Έιμι Ταν, διατηρώντας την πολυπλοκότητα της αφήγησής του, χωρίς ωστόσο να γίνεται ούτε στιγμή βαρετός. Ωστόσο οι σκηνές που διεξάγονται στη σύγχρονη Αμερική είναι αρκετά συμβατικές και δεν έχουν τη δραματουργική δύναμη των σκηνών που διαδραματίζονται στην Κίνα. Βοηθούμενος από μια πλειάδα εξαιρετικών ηθοποιών (άγνωστων σε µας, µε εξαίρεση την πανέμορφη Τάμλιν Τοµίτα), ο Γουέιν Γουάνγκ κάνει μια άκρως συγκινητική και ανθρώπινη ταινία, που ξεπερνά το εθνικό και φυλετικό πλαίσιο των αναφoρών της και καταφέρνει να αγγίξει την ευαισθησία οποιουδήποτε θεατή, ανεξαρτήτως χρώματος. Απόδειξη η τεράστια και απρόσμενη εμπορική επιτυχία που συνάντησε στην Αμερική.
Κατά τη διάρκεια του Β΄παγκοσμίου πολέμου, η Γκίλντα Μπες είναι μια φωτογράφος μόδας που προσπαθεί να κάνει καριέρα στο Παρίσι. Η Γκίλντα συγκατοικεί με έναν Ιρλανδό δάσκαλο, τον Γκάι και την Μία, μια πρόσφυγα από την Ισπανία. Με την εισβολή των Γερμανών στο Παρίσι, οι τρεις φίλοι σκορπίζονται, καθώς η Μία και ο Γκάι αγωνίζονται ενάντια στο φασισμό…