Rudi i Trudi są niczym stare drzewa. Czas rozkwitu ich wieloletniego związku przypadł na okres wychowywania trójki dzieci. Rytm dni w ich małżeństwie odmierzają małe rytuały. Spokój i bezpieczeństwo tego zapiętego na ostatni guzik życia mąci wiadomość o chorobie męża. Trudi postanawia nieść ciężar sama i nie informuje Rudiego o diagnozie. Odwiedziny u ich dzieci wywołuje obustronną frustrację -dzieci czują się zażenowane nagłą wizytą. Najwięcej zrozumienia i sympatii okazuje im obca osoba - Franzi - partnerka życiowa córki. Dzięki niej spełnia się dosyć nieoczekiwanie marzenie Trudi. Idą razem na spektakl tańca Butoh, którym Trudi fascynuje się od lat. W czasie wizyty w nadbałtyckim hotelu nieoczekiwanie dla Rudiego jego życie zmienia się diametralnie.
Jajko to kolejny w dorobku debiutującej wówczas Doroty Kędzierzawskiej film podejmujący temat dzieci. W etiudzie reżyserka wymownie pokazuje dziecięcą samotność, surowość PRL-owskiego dzieciństwa. Rodzeństwo – starszy chłopiec i młodsza dziewczynka – spędza długie godziny w milczeniu, rozmyślając w fotelu, wypatrując czegoś (a może kogoś? Rodziców?) przez okno, pozbawione typowych atrybutów dzieciństwa jak zabawki czy domowi pupile. Między dziećmi czuć delikatną przewagę, zwłaszcza w sposobie zachowania się chłopca. Troskę i czułość szczególnie widać w scenie, kiedy brat gotuje tytułowe jajko, pierwotnie prawdopodobnie z myślą o sobie, by pod naporem siostrzanego spojrzenia oddać je dziewczynce. Głód relacji i ciepła ujawnia scena, w której chłopiec wyprowadza na spacer kurę, przetrzymywaną w łazience. Traktuje ptaka jak psa, prowadząc go na sznurku, podsuwając jedzenie, tuląc i pieszcząc. Zgrzebna, zrujnowana przestrzeń wokół chłopca podkreśla jego samotność i smutek.
Katarzyna Blum oskarżona jest o udzielenie pomocy zamieszanemu w rewolucyjną działalność, poszukiwanemu przez policję Ludwigowi Goettenowi. Przesłuchujący ją komisarz współpracuje z mediami. Te niszczą życie prywatne Katarzyny oskarżając ją o złe prowadzenie się, zupełny brak moralności i szkodzenie społeczeństwu. Media wdzierają się w środowisko, w którym wychowywała się Katarzyna, manipulują wypowiedziami świadków, wywierają też presję na chorej matce Katarzyny. Pozostawiona sama sobie Katarzyna nie ma żadnych szans w starciu z prasową nagonką. Postanawia wziąć sprawy we własne ręce. Film jest staranną adaptacją prozy niemieckiego noblisty Heinricha Bölla i echem w dyskusji na temat odbioru publicznego działalności grupy Baader-Meinhof.
W latach 1984-1989 agent FBI Bill Hagmaier przeprowadza serię rozmów z Tedem Bundym - jednym z najkrwawszych seryjnych morderców w historii USA. Podczas ostatnich lat pobytu Bundy'ego w celi śmierci, między mężczyznami rodzi się skomplikowana więź.
Cztery przyjaciółki przygotowują się do ważnych zmian w życiu — i palą mnóstwo zielska — podczas dwóch ostatnich tygodni liceum.