Włoska imigrantka Francesca Cabrini przybywa do Nowego Jorku w 1889 roku i zostaje powitana przez choroby, przestępczość i biedne dzieci. Cabrini wyrusza na śmiałą misję, aby przekonać wrogiego burmistrza do zapewnienia mieszkań i opieki zdrowotnej dla najbardziej bezbronnych członków społeczeństwa. Z łamanym angielskim i słabym zdrowiem, Cabrini wykorzystuje swój przedsiębiorczy umysł, aby zbudować imperium nadziei, jakiego świat nigdy nie widział.
15 kwietnia 1920 roku w Massachusetts, został popełniony krwawy napad. Dwóch anarchistów włoskiego pochodzenia, Nicola Sacco (Riccardo Cucciolla) i Bartolomeo Vanzetti (Gian Maria Volontè) zostaje aresztowanych. W rzeczywistości, są potępiani z powodu swoich przekonań politycznych. Mimo braku formalnych dowodów skazani zostali na śmierć i odesłani na krzesło elektryczne.
François jest nauczycielem. Szkoła, w której pracuje, położona jest w niebezpiecznej dzielnicy. Każda z klas to swoisty mikrokosmos współczesnej Francji, a przede wszystkim barwna mieszanka różnych osobowości. Są biali i czarni, leniwi i pracowici, błyskotliwi i ślamazarni, sympatyczni i bezwzględni. François jest pasjonatem. Lubi i szanuje swoich uczniów, ma jednak swoje zasady. Nie wszyscy uczniowie je zaakceptują...
Pracownik portu rybackiego marzy o otwarciu restauracji. Pomimo nikłych możliwości jego rodzina przyłącza się do snucia planów biznesowych.
Kinsky jest zamkniętym w sobie, ekscentrycznym pianistą, zaś Shandurai to młoda Afrykanka, która uciekła z Kenii tuż po aresztowaniu jej męża . Dziewczyna opiekuje się domem artysty w zamian za dach nad głową Ich relacje komplikują się, gdy Kinsky wyznaje dziewczynie miłość, która obiecuje odwzajemnić jego uczucie pod jednym warunkiem...