H αληθινή ιστορία της διαβόητης κατά συρροή δολοφόνου Aϊλίν Γουόρνος, μιας Αμερικανίδας ιερόδουλης που έσπειρε τον τρόμο στους αυτοκινητόδρομους της Φλόριντα, προκαλώντας το θάνατο έξι τουλάχιστον αντρών.

Σε μια διαδρομή προς το παρελθόν του, ο πρωταγωνιστής Μάικ (Ρίβερ Φίνιξ /Στάσου Πλάι μου, Η Ακτή του Κουνουπιού), μια μελαγχολική ανδρική πόρνη του Πόρτλαντ, με ναρκοληπτικές κρίσεις, αναζητά τα ίχνη της μητέρας του. Τυλιγμένος σε μια ονειρική αιθαλομίχλη, ο ευαίσθητος Μάικ παράλληλα γυρεύει το αγκάλιασμα και από τον φίλο του, τον Σκότ (Κιάνου Ρίβς /Speed, The Matrix). Έναν συνάδελφο στο πεζοδρόμιο, που παρότι είναι κληρονόμος μεγάλης περιουσίας και γιος δημάρχου, παρακάμπτει για τους δικούς του λόγους, την όποια συναισθηματική δέσμευση και ζει κι αυτός το ίδιο περιθωριακά. Το Δικό μου Άϊνταχο είναι ατμοσφαιρικά γυρισμένο, ενώ το σενάριο του Βαν Σάντ, δημιουργεί την αίσθηση στο θεατή, ότι όντως συμμετέχει σε μια απελευθερωτική, υπαρξιακή οδύσσεια. Υπάρχει στο πρώτο μέρος, μια πρωτότυπη χρήση του κλασσικού κειμένου του Σαιξπηρικού Ερρίκου Δ’, με διαλόγους και ύφος, να αποδίδονται αρκετά θεατρικά.

Η Μάργκαρετ και η Έλεν Σλέγκελ είναι δύο ανεξάρτητες, έξυπνες και καλλιεργημένες αδελφές. Η εύπορη οικογένεια Γουίλκοξ παραμένει ακαλλιέργητη και εντελώς συμβατική. Ο αναπάντεχος θάνατος της κυρίας Γουίλκοξ θα φέρει κοντά τις δύο οικογένειες, τονίζοντας από τη μια μεριά τις αντιθέσεις τους αλλά και δημιουργώντας περίεργες συμμαχίες...

Μέχρι τώρα το μόνο που συνέδεε τον Τζον και την Γουέντι Σάβατζ ήταν μια άθλια παιδική ηλικία και το κοινό τους DNA. Mετά από χρόνια, οι δύο αυτοί ανώριμοι χαρακτήρες θα αναγκαστούν να συναντηθούν για να φροντίσουν τον ηλικιωμένο και κακόκεφο πατέρα τους. Σύντομα θα ανακαλύψουν πως αν και βρίσκονται στην τέταρτη δεκαετία της ζωής τους, μέσα τους παραμένουν παιδιά. Μετά από τόσα χρόνια, ίσως ήρθε η ώρα να μεγαλώσουν.