Το ευφυές και προφητικό σχόλιο του Τσάπλιν (και η τελευταία βουβή ταινία του) πάνω στην παράνοια της βιομηχανικής εποχής, της μοντέρνας κοινωνίας και της τεχνολογικής προόδου. Κοινωνική κριτική, σουρεαλισμός, ανθρωπισμός και ψυχαγωγία συνυπάρχουν μοναδικά σε ένα σπαρακτικό αριστούργημα, γεμάτο υπέροχα ενορχηστρωμένες κωμικές σκηνές ανθολογίας. Ο Τσάπλιν είναι ένας εργάτης φάμπρικας που προσπαθεί να συγχρονιστεί με τη γραμμή παραγωγής σφίγγοντας βίδες, ενώ το τυραννικό αφεντικό του παρακολουθεί το προσωπικό μέσα από μόνιτορ σε στυλ «Μεγάλος Αδελφός». Όταν συναντάει και ερωτεύεται μια ορφανή κοπέλα του δρόμου, οι δυο τους ονειρεύονται μια πιο όμορφη και ήρεμη ζωή μακριά από τον αστικό εφιάλτη της μοντέρνας βιομηχανικής κοινωνίας, όμως μια σειρά από ατυχή περιστατικά τον καθιστούν διαρκώς παρεξηγημένο και κυνηγημένο...

Για να πάει κόντρα στη θέληση του πατέρα της, που αντιτίθεται στο γάμο της με κάποιον πλέι μπόι, ένα κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο το σκάει για τη Νέα Υόρκη, μολονότι ελάχιστα αγαπά το μέλλοντα σύζυγό της. Στο λεωφορείο γνωρίζεται με ένα δημοσιογράφο, ο οποίος αδιαφορεί για την αμοιβή που προσφέρεται σε όποιον την ανακαλύψει και φροντίζει να φτάσει ασφαλής στον προορισμό της.

Ο διασκεδαστής Τζέρι Τράβερς εργάζεται στο Λονδίνο για λογαριασμό του παραγωγού Χόρας Χάρντγουικ. Πρόκειται να παρουσιάσει ένα νέο σόου με κλακέτες και κάνει προπόνηση στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. Αυτό δεν ευχαριστεί καθόλου την Ντέιλ Τρέμοντ που μένει από κάτω. Κι ενώ του χτυπάει την πόρτα για να αρχίσει ο τσακωμός, η έλξη μεταξύ τους είναι αμοιβαία. Το μπέρδεμα, όμως, είναι πως η Ντέιλ περνάει τον Τζέρι για τον Χόρας.