Harry Block (Woody Allen) to przechodzący kryzys twórczy, nowojorski pisarz. To także pełen nieuzasadnionych lęków hipochondryk, który w swych powieściach bezceremonialnie wykorzystuje szczegóły własnych relacji z kolejnymi żonami i kochankami. Ku jego zaskoczeniu, wszystkie znane mu kobiety odwracają się od niego, a jedynym wsparciem okazuje się czarnoskóra prostytutka, opłacana by dotrzymywać mu towarzystwa podczas publicznych wystąpień...

Film jest fabularnym zapisem dramatycznych wydarzeń z 30 stycznia 1972 roku, kiedy z przedmieść Derry (zamieszkanego w większości przez katolików) w Irlandii Północnej wyruszył pokojowy marsz zorganizowany przez społeczny ruch Civil Rights. Protestujący zamierzali dotrzeć do centrum miasta, gdzie miał odbyć się wiec. Mimo starań organizatorów nie udało się uniknąć starć z brytyjskim wojskiem, w których zginęło 14 osób. To wydarzenie, nazywane dziś Krwawą Niedzielą, stało się punktem zwrotnym w historii wielowiekowego konfliktu między Irlandczykami, którzy w większości są katolikami, a Brytyjczykami, wśród których przeważają protestanci. Po masakrze w Derry, Irlandia Północna stanęła w obliczu wybuchu wojny domowej. Wielu młodych ludzi wstąpiło w szeregi katolickiej organizacji terrorystycznej IRA i protestanckiej UVF, co rozkręciło spiralę przemocy trwającą już 30 lat.

Para homoseksualistów, Tajwańczyk Wai-tung (Winston Chao) i jego amerykański kochanek Simon (Mitchell Lichtenstein), żyje w szczęśliwym związku. Sielanka trwa do czasu, kiedy z odwiedzinami przylatują rodzice Wai-tunga. Mężczyźni, w obawie braku akceptacji ich związku, zawierają umowę z piękną Wei-wei (May Chin), która ma udawać narzeczoną Wai-tunga. Niebawem rodzice zaczynają planować ślub swojego syna.

Egipska orkiestra policyjna przyjeżdża do Izraela. Kiedy nikt nie odbiera muzyków z lotniska, zaczynają oni szukać celu podróży na własną rękę.

Ciepły, zagrany z klasą i pełen życiowej mądrości film, który zdobył wiele nagród na festiwalach kina niezależnego. Dostał też nominację do BAFTA Awards, czyli tzw. brytyjskiego Oscara. To przykład kina, w którym Brytyjczycy są najlepsi: skupionego na obserwowaniu powszedniości i wnikliwie przyglądającego się ludzkim emocjom. Lizzie przed laty odeszła od męża, bo ją bił, i teraz sama wychowuje niedosłyszącego synka Frankiego. Nie powiedziała chłopcu prawdy o ojcu, tylko zmyśloną historię, że pływa na statku Accra. 9-latek pisze do ukochanego taty listy, Lizzie je przechwytuje i sama na nie odpisuje. To jedyny sposób porozumienia z synem. Mistyfikacja udaje się do momentu, gdy do portu w Glasgow faktycznie przybija frachtowiec Accra. Lizzie wynajmuje nieznajomego mężczyznę, aby ten przez jeden dzień udawał ojca Frankiego.

Historia oparta na faktach. Kopenhaga, Dania, rok 1944. Mimo zbliżającej się ku końcowi hitlerowskiej okupacji żołnierze ruchu oporu nie składają broni. Dwóch z nich, ‘Płomień’ i ‘Cytron’, wybiera walkę do końca choć ich przywódcy postulują o zaprzestanie radykalnych działań wobec okupanta. Sytuacja rodzi wewnętrzne konflikty zarówno wśród członków podziemnej organizacji zbrojnej, jak i w sumieniach walczących bojowników.

Kobieta w średnim wieku, znudzona swoim mężem i kochankiem grającym w polo, wraca do swojej wiejskiej posiadłości z weekendu spędzonego z kochankiem w Paryżu. Po drodze psuje jej się samochód i podwozi ją młody mężczyzna. Czy kobieta zdecyduje się z nim uciec?

Walczący w armii brytyjskiej w Afganistanie najemnik Lex Walker (Craig Fairbrass) dowiaduje się, że jego córkę Sam (Melissa Ordway) wyłowiono martwą z rzeki. Natychmiast leci do Los Angeles. Tam okazuje się, że ciało zostało błędnie zidentyfikowane. Córka Lexa przepadła zaś bez śladu. Były szef dziewczyny, bogaty bankier Schuuster (James Caan) jest jedną z ostatnich osób, które miały kontakt z dziewczyną. Nie jest jednak skłonny do współpracy. Zdeterminowany Lex rozpoczyna intensywne poszukiwania. Wpada na trop poważnej intrygi i sam staje się celem ataków płatnych morderców.