Ο Τζουνγκ-Χο είναι ένας προαγωγός που έχει στο βιογραφικό του και θητεία στην κορεατική αστυνομία. Περνάει δύσκολους καιρούς, καθώς χρωστάει χρήματα στο μισό υπόκοσμο, ενώ κάποια από τα «κορίτσια» του έχουν χαθεί από προσώπου γης. Κάπως έτσι, αναγκάζει ένα από τα «κορίτσια» που του έχουν μείνει, την Μι-Τζιν, να κάνει μια επίσκεψη σε έναν τακτικό πελάτη, παρά το γεγονός πως είναι βαριά άρρωστη στο κρεβάτι. Την ώρα που η Μι-Τζιν ετοιμάζεται να συναντήσει τον πελάτη, ο Τζουνγκ-Χο βρίσκει το κινητό τηλέφωνο μιας από τις εξαφανισμένες. Ψάχνοντας τις τελευταίες κλήσεις της, ανακαλύπτει πως ο τελευταίος πελάτης της ήταν και ο τελευταίος πελάτης και των υπόλοιπων γυναικών και, τι ειρωνεία, και αυτός της Μι-Τζιν... Υποψιάζεται πως αυτός ο άντρας τις έχει πουλήσει κάπου. Στην πραγματικότητα όμως, αυτός ο άντρας είναι ένας μανιακός δολοφόνος και η Μι-Τζιν βρίσκεται στο έλεός του, σε ένα απομακρυσμένο σπίτι όπου δεν έχει καν σήμα στο κινητό της τηλέφωνο...
Τρεις νεαροί μπαίνουν σε ένα σπίτι όπου μένουν δύο αδέλφια με σκοτεινά μυστικά.
Κατά τη διάρκεια εκδρομής στο Νέο Μεξικό, μια οικογένεια παγιδεύεται στην έρημο, σε ένα πρώην πεδίο βολής του στρατού. Εκεί δέχονται επίθεση από μια ομάδα αγνώστων ημι-άγριων πλασμάτων που κατοικούν στους γύρω λόφους.
Ενας υπάλληλος γραφείου παγιδεύεται από έναν αδίστακτο δολοφόνο στο κτίριο όπου εργάζεται...
Κατά τη διάρκεια μιας δουλειάς, ο εκτελεστής Τζο (Κέιτζ) πάντα χρησιμοποιεί τις γνώσεις του ντόπιου πληθυσμού. Όταν φτάνει στη Μπανκόγκ συναντάται με τον νεαρό Κονγκ που γίνεται ο βασικός βοηθός του. Αλλά όταν ο Κονγκ σχεδόν σκοτώνεται, ζητάει από το Τζο να τον εκπαιδεύσει στις θανάσιμες τέχνες και χωρίς να το θέλει γίνεται στόχος μιας ομάδας δολοφόνων.
Ένας μανιακός δολοφόνος μονοπωλεί τα πρωτοσέλιδα στην επαρχία Κλέι, τοποθετώντας τα θύματα του σε φρικιαστικές τρισδιάστατες μακέτες. Στο μεταξύ, ο μήνας του μέλιτος των Τζεφ και Κρίσι Μάντισον εξελίσσεται υπέροχα μέχρι τη στιγμή που το αμάξι τους μένει από λάστιχο. Το να ζητήσουν βοήθεια στο μοναδικό σπίτι σε ακτίνα χιλιομέτρων, έμοιαζε καλή ιδέα – άλλωστε, δεν θα μάθαιναν πως ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, ο Έμερι Ριντ, κρατούσε ένα πιστόλι στον κρόταφό του.