Ο Σαρλό ερωτεύεται ένα τυφλό κορίτσι που πουλά λουλούδια. Σώζει από πνιγμό ένα ζάπλουτο Νεοϋορκέζο, που επιχειρεί να αυτοκτονήσει, και μέσω εκείνου προσπαθεί να βοηθήσει οικονομικά την κοπέλα... Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν το 1928, στην περίοδο του βωβού, με τον Τσάπλιν να αρνείται για μεγάλο διάστημα να ακολουθήσει τα διδάγματα του ηχητικού, υποστηρίζοντας πως αυτός κατέστρεφε τη γλώσσα που είχε αναπτύξει η μέχρι τότε βουβή τέχνη. Στη συνέχεια και με την επιβολή του ήχου, ο Τσάπλιν πρόσθεσε μόνο ήχους, μουσική κι ένα απολαυστικό, ακαταλαβίστικο τραγούδι.
Ενα κωμικοτραγικό φιλμ του Τσάρλι Τσάπλιν. Ο Τσάπλιν βρίσκει ένα εγκαταλελειμμένο μωρό και το φροντίζει. Καθώς μεγαλώνει γίνεται συνεργάτης του στις απατεωνιές. Τελικά, οι κοινωνικές υπηρεσίες προσπαθούν να του πάρουν το παιδί, και η ταινία ύστερα από μια απελπισμένη αναζήτηση καταλήγει σε μια συναισθηματική επανασύνδεση.
Ένας φιλήσυχος αγρότης αποπλανείται από μια δαιμόνια γυναίκα. Αυτή του ζητάει να δολοφονήσει την πιστή του σύζυγο.
Το χρονικό των τεσσάρων πρώτων ημερών της ανταρσίας των ναυτών του ομώνυμου θωρηκτού στην Οδησσό, το 1905, την εποχή του Ρωσο-ιαπωνικού πολέμου. Η ταινία μάχονταν στα ταμεία της Σοβιετικής Ένωσης με τον Ρομπέν των Δασών, μια αμερικανική ταινία με τον Douglas Fairbanks. Οι αρχές έλπιζαν σε επικράτηση του Ποτέμκιν, κυρίως για να εδραιωθεί ο ντόπιος κινηματογράφος στην μετά-επαναστατική Ρωσία. Καθόλου τυχαία, ο Λένιν είχε ονομάσει την τέχνη αυτή ως την σημαντικότερη για τον κομουνισμό. Εντέλει, επικράτησε ο Ρομπέν, με μικρή διαφορά. Μια ιστορική στιγμή για τον ρωσικό και τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Η σκηνή των σκαλοπατιών της Οδησσού παραμένει ένα θαύμα τεχνικής μοντάζ και σκηνοθεσίας έχει αναπαραχθεί πολλάκις. Μάλιστα, αρχικά η σκηνή δεν βρίσκονταν στο σενάριο, αλλά ο Eisenstein την προσάρμοσε.
Μια συνηθισμένη όσο και δύσκολη εβδομάδα από την ζωή του Νανούκ και της οικογένειας του, στον καναδέζικο Αρκτικό Πόλο.
Τα πολιτικά επεισόδια που οδήγησαν στην Οκτωβριανή Επανάσταση, από την πτώση των Ρομανόφ τον Φεβρουάριο του 1917 μέχρι την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων από τους μπολσεβίκους τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.
Είναι μια βουβή ταινία του 1915, και η πιο ακριβή παραγωγή του βωβού κινηματογράφου. Περιγράφει μια ρομαντική ιστορία κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού εμφυλίου. Ο σκηνοθέτης Γκρίφιθ δημιούργησε πολλές νέες τεχνικές λήψης, χρόνια μπροστά από την εποχή του. Παρόλα αυτά, η ταινία μπορεί σήμερα να προσβάλει κάποιους θεατές, ειδικά με τον τρόπο που απεικονίζει τους νεοαπελευθερωμένους σκλάβους (κυρίως λευκούς ηθοποιούς με μακιγιάζ). Μέχρι και την δεκαετία του 40 η Κου Κλουξ Κλαν χρησιμοποιούσε την ταινία ως μέσο προπαγάνδας.