Το ευφυές και προφητικό σχόλιο του Τσάπλιν (και η τελευταία βουβή ταινία του) πάνω στην παράνοια της βιομηχανικής εποχής, της μοντέρνας κοινωνίας και της τεχνολογικής προόδου. Κοινωνική κριτική, σουρεαλισμός, ανθρωπισμός και ψυχαγωγία συνυπάρχουν μοναδικά σε ένα σπαρακτικό αριστούργημα, γεμάτο υπέροχα ενορχηστρωμένες κωμικές σκηνές ανθολογίας. Ο Τσάπλιν είναι ένας εργάτης φάμπρικας που προσπαθεί να συγχρονιστεί με τη γραμμή παραγωγής σφίγγοντας βίδες, ενώ το τυραννικό αφεντικό του παρακολουθεί το προσωπικό μέσα από μόνιτορ σε στυλ «Μεγάλος Αδελφός». Όταν συναντάει και ερωτεύεται μια ορφανή κοπέλα του δρόμου, οι δυο τους ονειρεύονται μια πιο όμορφη και ήρεμη ζωή μακριά από τον αστικό εφιάλτη της μοντέρνας βιομηχανικής κοινωνίας, όμως μια σειρά από ατυχή περιστατικά τον καθιστούν διαρκώς παρεξηγημένο και κυνηγημένο...
Πέντε μαθητές λυκείου, εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους, περνούν το σαββατοκύριακό τους σε μια σχολική αίθουσα για να γράψουν μια έκθεση, καθώς έχουν τιμωρηθεί ο καθένας για διαφορετικό λόγο. Καθώς η ώρα περνά, αρχίζουν να γνωρίζονται μεταξύ τους, ενώ οι διαφορέτικοί χαρακτήρες τους δε θα αργήσουν να συγκρουστούν.
Ένας μοναχικός νεαρός άνδρας, οδηγούμενος από τη φιλοδοξία και τον ιδεαλισμό, έρχεται αντιμέτωπος με τη ζωή στις αρχές του 20ου αιώνα στη Νέα Υόρκη. Ο Τζον, ένας φιλόδοξος αλλά απείθαρχος υπάλληλος γραφείου στη Νέα Υόρκη, γνωρίζει και παντρεύεται τη Μαίρη. Δημιουργούν οικογένεια, παλεύουν να αντιμετωπίσουν το συζυγικό άγχος και τις οικονομικές αναποδιές.Οι σκληρές συνθήκες που επιβάλλει αυτή η πραγματικότητα απομυθοποιούν το μυθικό αμερικανικό όνειρο.
Στοκχόλμη, δεκαετία του '50. Αν και ευφυής, ο βίαιος μαθητής Erik Ponti αποβάλλεται από το δημόσιο σχολείο του με τα λόγια του διευθυντή του σχολείου «υπάρχει μόνο μία λέξη για ανθρώπους σαν εσένα – κακό… αυτό που χρειάζεσαι είναι ένας καλός τραμπουκισμός και πολλά άλλα». Στην πραγματικότητα, ήδη ο Έρικ δέχεται συχνά έναν «καλό» τραμπουκισμό στα χέρια του σαδιστή πατριού του – για αυτό τον στέλνει η μητέρα του στο οικοτροφείο .
Τέσσερις ιστορίες οι οποίες διαδραματίζονται παράλληλα και οι οποίες αποτελούσαν χαρακτηριστικά παραδείγματα μισαλλοδοξίας για τον σκηνοθέτη. Με χρονολογική σειρά, πρώτη : 538 π.Χ. ή άλωση της Βαβυλώνας από τα στρατεύματα του Κύρου, δεύτερη : η προδοσία και σταύρωση του Χριστού, τρίτη : η σφαγή της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου που έγινε στο Παρίσι το 1572 μ.Χ. και η τέταρτη διαδραματίζεται στη «σύγχρονη» εποχή σχετικά με μια δικαστική πλάνη.
Η καθημερινότητα μιας ομάδας μαθητών γυμνασίου. Δύο από τους μαθητές σχεδιάζουν να κάνουν κάτι που οι υπόλοιποι δεν πρόκειται να ξεχάσουν ποτέ.
Μάιος του 1968: Μια αστική οικογένεια συγκεντρώνεται στη γαλλική εξοχή για την κηδεία της πλούσιας γιαγιάς. Όμως, η τελετή αναβάλλεται λόγω της γενικής απεργίας... και αυτή είναι μόνο η αρχή μιας σειράς από κωμικοτραγικά γεγονότα.
Ο Δρ Τζέκιλ πειραματίζεται προσπαθώντας να διαχωρίσει τις δυο φύσεις του ανθρώπου: το καλό και το κακό. Καταφέρνει να φτιάξει ένα φίλτρο που τον μετατρέπει σε ένα βδελυρό και απαίσιο πλάσμα ονόματι Έντουαρντ Χάιντ. Σύντομα η προσωπικότητα του Χάιντ αρχίζει να κυριαρχεί και περιπλανιέται στο ομιχλώδες νυχτερινό Λονδίνο, πραγματοποιώντας διάφορα εγκλήματα.
Το 1948, ο καθηγητής Άλφρεντ Κίνσεϊ δημοσιεύει την επιστημονική έρευνά του πάνω στη σεξουαλική συμπεριφορά του ανθρώπου και συνταράσσει την πουριτανική Αμερική γκρεμίζοντας ισχυρούς μύθους για το σεξ.
Μια ομάδα χορευτών έχει μαζευτεί έξω από το θέατρο του Μπρόντγουεϊ για να δοκιμαστούν για μια νέα μουσική παραγωγή, σκηνοθετημένη από τον Ζακ (Μάικλ Ντάγκλας). Μετά από τις αρχικές απορρίψεις απομένουν δεκαεφτά υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων η Κάσι (Άλισον Ριντ), που παλαιότερα είχε μια παθιασμένη σχέση με τον Ζακ. Και έχει τόση ανάγκη για δουλειά που ταπεινώνεται αρκετά ώστε να εργαστεί γι΄αυτόν. Απομένει να δούμε εάν εκείνος μπορεί να βάλει τον επαγγελματισμό του πάνω από τα προσωπικά του. Καθώς ξετυλίγεται η υπόθεση, μαθαίνουμε για το παρελθόν κάθε υποψηφίου. Μερικές ιστορίες είναι αστείες, άλλες ειρωνικές, άλλες σπαρακτικές. Όμως, όσο διαφορετικό και αν είναι το παρελθόν του καθενός, όλοι έχουν κάτι κοινό: το πάθος τους για το χορό.