Japonia, XVII wiek. Na dwór potężnego klanu przybywa ronin, by prosić o zezwolenie na popełnienie rytualnego samobójstwa. W odpowiedzi słyszy historię samuraja, który kilka miesięcy wcześniej przybył z taką samą prośbą. Wkrótce okazuje się, że historie obu roninów w zaskakujący sposób łączą się ze sobą... "Harakiri" jest dziś uważane za jedno z największych arcydzieł japońskiego kina, dzieło tej klasy co "Rashomon" czy "Siedmiu samurajów" (filmy te łączy również osoba scenarzysty, legendarnego Shinobu Hashimoto). Niezwykły wizualnie film Masakiego Kobayashiego wyróżniono Specjalną Nagrodą Jury na festiwalu w Cannes.

Opowieści księżycowe to romantyczna i posępna baśń o garncarzu, który uciekł od swego domowego szczęścia w marzenia, by potem odnaleźć się jeszcze samotniejszym i nieszczęśliwszym. Niezwykła subtelność, umiejętność nadawania ukrytych znaczeń codziennym sytuacjom i przedmiotom, wreszcie niezauważalna zdolność panowania nad nastrojami postawiły Mizoguchiego w rzędzie klasyków, których dzieła posiadają doskonałą spójność treści i formy.

Alvin Straight jest starym człowiekiem wiodącym spokojne i ciche życie w małym prowincjonalnym miasteczku. Kiedy dowiaduje się, że jego brat, z którym przed wielu laty stracił kontakt, jest umierający, wyrusza w podróż. Na małym traktorku - kosiarce do trawy przemierza kilka Stanów, żeby pod koniec życia pogodzić się z bratem.

Melinda Sordino stopniowo pogrąża się w depresji. Dziewczyna nie umie poradzić sobie z otaczającą ją rzeczywistością oraz wspomnieniami traumatycznych wydarzeń z przeszłości. Jej decyzja, aby nie dzielić się z nikim własnymi przeżyciami, tylko próbować je w sobie zdusić, powoduje, że z lubianej nastolatki zmienia się w osobę nieakceptowaną przez środowisko. Narastające problemy z nauką pogarszają sytuację. Ostatnim ratunkiem jest młody i ambitny nauczyciel, który dostrzega w Melindzie ukryty potencjał.[telemagazyn.pl]

Niełatwo młodej dziewczynie żyć zgodnie z tradycjami jej hinduskiej rodziny we współczesnym Londynie. Rodzicom trudno zaakceptować marzenia i dążenia tak inne od ich wyobrażeń o tym, co przystoi Hindusce. Zwłaszcza, kiedy córka nie potrafi ugotować tradycyjnego dania, za to podkręcanie piłki jak Beckham ma opanowane do perfekcji. Sympatyczna komedia, w której podziwiać można między innymi fantastyczne wykopy młodziutkiej Keiry Knightley.

Przerażona Liz to jedyna odnaleziona z czwórki nastolatków, którzy postanowili spędzić wolny czas w bunkrze. Policja próbuje ustalić, co się stało.

Nastoletni Tano (Juan José Ballesta) z okazji ślubu brata dostaje dwudniową przepustkę z poprawczaka. Postanawia spędzić ten czas najlepiej jak potrafi: kradnie by móc kupić alkohol i papierosy, spotyka sie z dziewczyną, pakuje się w problemy, uczestniczy w bójkach, by czuć adrenalinę. Jednak w miarę upływu czasu zdaje sobie sprawę, że dawne rozrywki nie sprawiają mu przyjemności. Pobyt w poprawczaku zmienił jego sposób widzenia świata, a te dwa dni wolności stają się przełomowe w jego życiu.

Akcja dzieje się w drugiej połowie XIX wieku, a głównym bohaterem i narratorem jest Hervé Joncour (Michael Pitt), syn burmistrza miasteczka Lavilledieu we Francji. Młody Henry odbywający służbę wojskową (Francja szykuje się do wojny z Austrią) poznaje nauczycielkę Hélene (Keira Knightley) i zakochuje się w niej bez pamięci. Młodzi decydują się pobrać, a Henry opuszcza armię i zostaje pomocnikiem pana Baldabiou (Alfred Molina), przedsiębiorcy i wizjonera, który ma dalekosiężne plany uczynienia z Lavilledieu ośrodka produkcji jedwabiu. Henry staje się odpowiedzialny za pozyskiwanie jaj jedwabników, co wiąże się z licznymi dalekimi podróżami: do Syrii, Egiptu, a wreszcie do Japonii, gdzie jak wieść niesie, produkuje się najpiękniejszy jedwab w świecie.

W Nowym Yorku pojawia się seryjny morderca, który podpisuje wszystkie swoje ofiary, wycinając na ich ciele tytułowy napis.

Podczas wieczoru kawalerskiego, przyszły pan młody i czterech jego drużbów, spędzają razem czas. Trzydziestokilkuletni mężczyźni toczą burzliwe debaty na temat ojcostwa, odpowiedzialności i wierności. Dochodzą do wniosku, że to koniec okresu dojrzewania i najwyższy czas dorosnąć.