Historia dzieje się w Los Angeles w 1928 roku. Angelina Jolie gra postać Christine Collins. Pewnego dnia jak zwykle Christie wychodzi do pracy zostawiając syna Waltera w domu. Gdy wraca, dziecka nie ma w domu. Po pewnym czasie synek się odnajduje, jednak jej serce podpowiada, że to nie jest jej dziecko.

Ameryka końca lat 60-tych: czasy kontestacji, rewolucji seksualnej i burzliwych przemian obyczajowych. Jeśli miałeś szczęście - jechałeś na Woodstock, jeśli miałeś pecha - jechałeś do Wietnamu. A jeśli zupełnie nie wiedziałeś, czego chcesz - lądowałeś w domu wariatów. Siedemnastoletnia Susanna Kaysen (Winona Ryder) wydawała się zagubiona w otaczającej ją rzeczywistości. Zaniepokojeni rodzice wysłali ją do doktora, który doradził jej pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Dziewczyna spędziła tam dwa lata, przechodząc prawdziwą szkołę życia. W szpitalu poznała czarującą socjopatkę Lisę (nagrodzona Oscarem Angelina Jolie), która buntowała się przeciwko wszystkim i wszystkiemu. To właśnie dzięki niej Susanna odnalazła to, co w życiu najcenniejsze - samą siebie.

Akcję filmu przeniesiono w pierwszą dekadę XX wieku, w czasach, gdy w Chinach panuje wszechobecna korupcja, a kraj cierpi od najazdów. Podczas walki młody Huo Yuanjia zabija swego przeciwnika, a w wyniku tego ginie również jego matka oraz córka. On sam ucieka do Tajlandii, gdzie spędza trzy lata. Tam poznaje Yue Ci, na wpół niewidomą dziewczynę, która staje się jego duchową przewodniczką. Po paru latach Huo wraca do rodzinnego miasta, aby wziąć udział w turnieju, w którym pokonuje niezwyciężonego jak dotąd zachodniego boksera, Jacka O'Briena.

Historia człowieka obdarzonego talentem muzycznym, którego nie potrafił należycie wykorzystać. Nie pozwolili mu na to także rodzice. David wykazywał fenomenalne zdolności do gry na pianinie, ale na skutek zaborczości ojca, nie mógł w dzieciństwie rozwinąć w pełni swoich umiejętności. Po latach sfrustrowanemu życie daje szansę odrodzenia się jako człowiek, mężczyzna i muzyk.

Lecący do Chile samolot z urugwajską drużyną rugby na pokładzie rozbija się w Andach. Część pasażerów ginie na miejscu, inni umierają z powodu ran i wycieńczenia. Po ośmiu dniach rozbitkowie dowiadują się ze znalezionego radia, że zaprzestano ich poszukiwań. Grozi im śmierć głodowa. W akcie desperacji zaczynają jeść zwłoki towarzyszy. Po dziesięciu tygodniach trójka śmiałków wyrusza po pomoc. Po dwóch miesiącach docierają do celu. Gdy cichnie radość spowodowana ocaleniem, odzywają się głosy kwestionujące ich heroizm.

Poruszająca historia, która zdarzyła się naprawdę. Profesor Deborah Lipstadt (Rachel Weisz), amerykańska pisarka, wykładowczyni i historyczka pochodzenia żydowskiego, zostaje pozwana przez Davida Irvinga, słynnego rewizjonistę historii Holokaustu, za oszczerstwo. Mężczyzna zarzucił pisarce, że w książce „Denying the Holocaust” fałszywie opisuje ona, jakoby zaprzeczał istnieniu Holokaustu. Proces toczył się w Wielkiej Brytanii, gdzie według prawa, to na pozwanym spoczywa ciężar udowodnienia, że oskarżenie jest nieprawdziwe.

Miasto Delft, Holandia, rok 1665. 17-letnia Griet musi podjąć pracę, by pomóc swojej rodzinie. Jej ojciec stracił w wypadku wzrok. Griet zostaje służącą w domu malarza Johannesa Vermeera i stopniowo zwraca na siebie uwagę swojego pana. Choć dzieli ich wszystko – pochodzenie, wychowanie i wykształcenie – Vermeer odnajduje w Griet pokrewną duszę, która tak jak on ma intuicyjne wyczucie barwy i światła. Odkrywa więc przed nią tajemniczy świat swoich obrazów.