Ο Άντριου Νέιμαν είναι ένας φιλόδοξος ντράμερ της τζαζ, με μόνο πράγμα κατά νου να ξεχωρίσει στην ελίτ της ανατολικής ακτής. Επιφορτισμένος την αποτυχημένη καριέρα του πατέρα του στη συγγραφή, ο Άντριου ζει κάθε μέρα με τη σκέψη να συγκαταλεχθεί στους καλύτερους. Ο Τέρενς Φλέτσερ, εξίσου γνωστός για το ταλέντο του στη μουσική εκπαίδευση με τις τρομακτικές του μεθόδους, είναι επικεφαλής ενός τζαζ γκρουπ στο σχολείο. Θα ανακαλύψει τον Άντριου και θα τον πάρει στην μπάντα. Από αυτό το σημείο, το πάθος του νεαρού για την τελειότητα θα του γίνει εμμονή, ενώ ο αδίστακτος δάσκαλος θα τραβήξει τα όρια τόσο των ικανοτήτων του, όσο και της ψυχής του.
Από την ξυπόλητη εξάσκηση στους δρόμους του Λάγκος μέχρι την παράσταση στη σκηνή της Αγγλίας, το "Μαντού" ακολουθεί τον 12χρονο Άντονι Μαντού καθώς φεύγει από το σπίτι του στη Νιγηρία για να σπουδάσει στην πιο διάσημη σχολή μπαλέτου του κόσμου. Το ταξίδι του είναι μία ιστορία κουράγιου, ωρίμανσης, απίστευτων εμποδίων, αναπάντεχων επιπλοκών που απειλούν τα όνειρά του, και, τέλος, της αναζήτησης του να ανακαλύψει πού ανήκει.
Το κακό παιδί της πυγμαχίας αφηγείται τις φωτεινές και τις σκοτεινές στιγμές στη ζωή και στην καριέρα του, σε μια χειμαρρώδη, ειλικρινή και γεμάτη χιούμορ εξομολόγηση, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Σπάικ Λι.
Στιγμές από τη ζωή του Bob Dylan, όπου 7 χαρακτήρες ενσαρκώνουν ο καθένας με το δικό του τρόπο, πλευρές της ζωής και της δουλειάς του μουσικού. Ό,τι δεν έκανε ο Oliver Stone στους Doors, ό,τι δεν έκανε ο Anton Corbijn στο Control, ό,τι δεν έκανε κανείς ως τώρα σε μουσική βιογραφία γενικά, το κάνει ο Todd Haynes και το κάνει τόσο καλά που, αν μπεις στον κόπο να τον ακολουθήσεις (γιατί θέλει κόπο) θα ζήσεις μία μαγική περιήγηση μέσα σε ένα από τα πλέον επαναστατικά πνεύματα των 1960. Η βιογραφία του Bob Dylan είναι μία ταινία που πρέπει να δεις πάνω από μία φορά. Είναι σαν ένα ποίημα που δεν κατάλαβες με την πρώτη, είναι σαν ένα τραγούδι που πρωτάκουσες μισοκοιμισμένος, είναι σαν μία όμορφη γυναίκα που προσπέρασες στον δρόμο, είναι σαν ένα ουράνιο τόξο που είδες την ώρα που σβήνει…