Η Όλφα, μητέρα τεσσάρων κοριτσιών από την Τυνησία μια μέρα είδε τις δύο μεγαλύτερες κόρες της να εξαφανίζονται για να ενταχθούν στο Ισλαμικό Κράτος. Το ανεκπλήρωτο κενό καθώς και άλλα κομβικά οικογενειακά πρόσωπα ξαναζωντανεύουν επαγγελματίες ηθοποιοί, σε μια κινηματογραφική πρόκληση που ακροβατεί διαρκώς μεταξύ της πραγματικότητας και της αναπαράστασής της. Τελικά, έχοντας πλήρη επίγνωση της άρρηκτης σχέσης που συνδέει κάθε ερευνητή με το αντικείμενο της έρευνας, η σκηνοθέτρια δημιουργεί έναν υπερπολύτιμο χώρο ώστε η οικογένεια της Όλφα να διεκδικήσει κάτι από την επούλωση και την αυτογνωσία που τόση ανάγκη έχει, την ώρα που η ταινία καταλήγει να μιλά με αφοπλιστική αμεσότητα για τη μνήμη, τη μητρότητα και τον χώρο που απομένει στις θηλυκότητες εντός του ασφυκτικού πατριαρχικού πλαισίου.

Όταν η νεώτερη καμήλα της μογγολικής νομαδικής οικογένειας απορριφθεί από τη μητέρα της, απαιτείται ένας μουσικός για ένα τελετουργικό για να αλλάξει γνώμη.

Ερευνητές της Ομάδας έκτακτης ανάγκης του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διακινδυνεύουν, για να καταγράψουν παράνομες επιθέσεις εναντίον αμάχων από δικτάτορες.