Autentyczne wspomnienia Marjane Satrapi, której dzieciństwo przypadło na okres rewolucji islamskiej w Iranie.

Mieszkający w Ontario Fiona (Julie Christie) i Grant (Gordon Pinsent) są małżeństwem od ponad 40 lat. I właśnie w chwili, gdy ich życia powoli już gasną, dowiadują się, że zła pamięć Fiony nie jest chwilową niesprawnością lecz chorobą Alzheimera. Gdy pewnego dnia kobieta gubi się, i zostaje odnaleziona dopiero po kilku dniach, podejmują oni decyzję o konieczności oddania jej do domu starców. Po raz pierwszy, w ciągu pięćdziesięciu lat wspólnego życia, zostają zmuszeni do długiej rozłąki, gdyż regulamin domu pomocy społecznej, przez pierwsze 30 dni pobytu pacjenta w placówce, nie zezwala na żadne odwiedziny, gdyż jest to czas przystosowywania się podopiecznego do nowego otoczenia. Kiedy wreszcie Grant odwiedza Fionę, jest zdruzgotany odkryciem, iż jego żona, nie tylko go już nie pamięta, ale na dodatek, przeniosła swoje uczucia na innego mężczyznę, którym jest Aubrey (Michael Murphy), niemy, przykuty do wózka inwalidzkiego pensjonariusz tego samego domu starców.

James Leeds (William Hurt), ambitny i pełen ideałów nauczyciel, przybywa do szkoły dla głuchoniemych w stanie Maine. Nowy pedagog stosuje niekonwencjonalne metody nauczania, co nie przysparza mu sympatii uczniów ani popularności wśród pozostałych wykładowców. Wielu spośród jego głuchoniemych od urodzenia podopiecznych wcale nie chce być częścią wrogiego im, jak sądzą, świata ludzi zdrowych. Do nich zalicza się pracująca w szkole jako sprzątaczka Sarah Norman (Marlee Matlin). Kiedyś należała ona do najzdolniejszych uczennic, lecz teraz odmawia nauki mówienia i czytania. Początkowo James próbuje w stosunku do Sarah sprawdzić się jako pedagog i nakłonić ją do nadrabiania zaległości w tych dziedzinach. Po pewnym czasie zakochuje się w swojej uczennicy, a ona odwzajemnia jego zainteresowanie. Scenariusz filmu powstał na podstawie sztuki Marka Medoffa. Za rolę Sarah głuchoniema aktorka Marlee Matlin uhonorowana została nagrodą Oscara.

Bob Rueland (David Duchowny) wiedzie szczęśliwe życie u boku kochającej żony Pam (Joely Richardson). Niestety, ich szczęście się kończy, kiedy pani Rueland ginie w wypadku samochodowym. Serce Pam zostaje przeszczepione skromnej i sympatycznej Grace (Minnie Driver). Mija rok. Kiedy pewnego dnia knajpkę, w której dziewczyna pracuje jako kelnerka, odwiedza przypadkiem Bob, oboje nie potrafią oprzeć się uczuciu, jakby znaki się od dawna. Wkrótce Grace i Bob zakochują się w sobie...

Ekranizacja XIX-wiecznej powieści Jules'a Barbey d'Aurevilly wyreżyserowana przez Catherine Breillat, nazywaną największą prowokatorką współczesnego kina. Rok 1835, Paryż huczy od plotek na temat planowanego małżeństwa młodego, rozrywkowego dandysa bez grosza przy duszy, Ryno de Marigny, i pięknej, cnotliwej i co najistotniejsze, bogatej arystokratki  Hermangarde. Warunkiem ożenku jest jednak zerwanie trwającego dziesięć lat burzliwego romansu łączącego Ryno i jego hiszpańską kochankę Vellini. Namiętność okazuje się jednak silniejsza od rozsądku...

Piękna Liberty Wallace jest kobietą sukcesu. Prowadzi wraz z mężem dobrze prosperującą fabrykę broni, ma przystojnego kochanka i nie martwi się o jutro. Ale to się zmieni. Idąc jedną z ulic Los Angeles odbiera telefon. To Joe - nieznajomy, który może sprawić, że jej serce przestanie bić. Joe stracił ukochaną córeczkę w szkolnej strzelaninie. Za tragedię wini producentów broni. A w tej chwili stoi w oknie pewnego budynku i mierzy z karabinu prosto w głowę pięknej Liberty. Ze spokojem wyjawia jej przez telefon swój plan: nie tylko ona, ale całe miasto już wkrótce pozna smak tragedii takiej jaką przeżył on sam...

Przez cztery kolejne noce mężczyzna przychodzi do surowo urządzonego miejsca, by spotkać się z piękną kobietą. Charakter tych spotkań mógłby wskazywać na to, że mamy do czynienia z filmem erotycznym, ale Breillat wykracza daleko ograniczenia poza tego gatunku.