Είναι τα γενέθλια του "μεγάλου μπαμπά" και όλη η οικογένεια έχει μαζευτεί για το μεγάλο γεγονός. Αλλά τα κίνητρά τους δεν είναι και τόσο αθώα. Ο "μεγάλος μπαμπάς" πεθαίνει και όλοι θέλουν να κληρονομήσουν την πλούσια φυτεία του. Η Μάγκι η "αγριόγατα" προσπαθεί να παρασύρει τον τραυματισμένο, αλκοολικό άντρα της Μπρικ στο κρεβάτι της και μετά από έναν άγριο καβγά με τον "μεγάλο μπαμπά" μια ιστορία συναισθημάτων, ομοφυλοφιλίας, αλκοολισμού και κατάθλιψης ξετυλίγεται. Υπάρχει ελπίδα για την "αγριόγατα" Μάγκι και τον Μπρικ;
Σε μια διαδρομή προς το παρελθόν του, ο πρωταγωνιστής Μάικ (Ρίβερ Φίνιξ /Στάσου Πλάι μου, Η Ακτή του Κουνουπιού), μια μελαγχολική ανδρική πόρνη του Πόρτλαντ, με ναρκοληπτικές κρίσεις, αναζητά τα ίχνη της μητέρας του. Τυλιγμένος σε μια ονειρική αιθαλομίχλη, ο ευαίσθητος Μάικ παράλληλα γυρεύει το αγκάλιασμα και από τον φίλο του, τον Σκότ (Κιάνου Ρίβς /Speed, The Matrix). Έναν συνάδελφο στο πεζοδρόμιο, που παρότι είναι κληρονόμος μεγάλης περιουσίας και γιος δημάρχου, παρακάμπτει για τους δικούς του λόγους, την όποια συναισθηματική δέσμευση και ζει κι αυτός το ίδιο περιθωριακά. Το Δικό μου Άϊνταχο είναι ατμοσφαιρικά γυρισμένο, ενώ το σενάριο του Βαν Σάντ, δημιουργεί την αίσθηση στο θεατή, ότι όντως συμμετέχει σε μια απελευθερωτική, υπαρξιακή οδύσσεια. Υπάρχει στο πρώτο μέρος, μια πρωτότυπη χρήση του κλασσικού κειμένου του Σαιξπηρικού Ερρίκου Δ’, με διαλόγους και ύφος, να αποδίδονται αρκετά θεατρικά.
Στη Νεβάδα του 1959, δυο γυναίκες που νιώθουν έλξη μεταξύ τους παραδίδονται στο απρόσμερο ερωτικό κάλεσμα, αδιαφορώντας για τις απαγορευτικές συμβάσεις της κοινωνίας που τις περιβάλλει.
Μια νεαρή Ινδή που ζει στο Λονδίνο κι έχει ως ίνδαλμά της τον Μπέκαμ, προπονείται κρυφά από τους γονείς της σε τοπική ομάδα γυναικείου ποδοσφαίρου, κάτι ανεπίτρεπτο για τα παραδοσιακά ινδικά ήθη. Γυναικείο ποδόσφαιρο και κριτική στις προκαταλήψεις, με πολύ χιούμορ και εξαιρετική έθνικ μουσική.
Ο βασικός ήρωας, ο Πέτρος, ένας αρχαιολόγος γραφείου, επιδιώκει να επικοινωνήσει με το «διαφορετικό»: τον Χουσάμ, νεαρό Αραβα μετανάστη, και τον φανατισμό του Ισλάμ. Την Αλεξάνδρα, Ελληνογαλλίδα τσελίστρια που έχει επιφορτισθεί την αλκοολική μητέρα της. Τον Λαέρτη, Αλβανό πιανίστα που κουβαλά την κατάρα της ευφυΐας του. Τον Στρατή, Έλληνα μετανάστη που επιστρέφει «άπατρις» στη χώρα του. Τον Δανιήλ, διευθυντή τράπεζας που πιστεύει πως όλα εξαγοράζονται, ακόμα και τα αισθήματα. Τον Μιχαήλ, αστυνομικό που κυνηγάει μετανάστες, ενώ πλάθει τη δική του ιστορικοπολιτική πραγματικότητα. Η επαφή του Πέτρου με τους έξι αυτούς ανθρώπους είναι κατ` αρχήν μία εμπειρία τραυματική. Για κάθε μία καταβάλλει και ένα αντίτιμο, μερικές φορές υλικό, άλλες καθαρά ψυχικό, άλλες πάλι και τα δύο. Το κέρδος της εμπειρίας θα καλύψει την απώλεια;