Η ιστορία δύο κοριτσιών που επιστρέφουν σπίτι μετά από μια μακρά αναρρωτική περίοδο σε ίδρυμα εξαιτίας μιας αδιευκρίνιστης ασθένειας, οπότε και έρχονται αντιμέτωπες με το κακόβουλο θυμικό της αινιγματικής μητριάς τους.
Όταν μια μυστηριώδης δύναμη αποδεκατίζει τον πληθυσμό της Γης, μόνο ένα είναι σίγουρο: αν την δεις, πεθαίνεις. Έχοντας μπροστά της το άγνωστο, η Μάλορι βρίσκει την αγάπη, την ελπίδα και μια νέα αρχή μόνο εκεί που δεν το περίμενε. Τώρα, πρέπει να ξεφύγει μαζί με τα δύο της παιδιά σε ένα επικίνδυνο ποτάμι στο μοναδικό σημείο που μπορεί να τους προσφέρει καταφύγιο. Αλλά για να επιβιώσουν, θα πρέπει να περπατήσουν σε μια επικίνδυνη διαδρομή δύο ημερών με τα μάτια κλειστά...
To καινούριο σπίτι της Μεγκ Άλτμαν έχει έναν θωρακισμένο χώρο, σχεδιασμένο για περιπτώσεις ανάγκης, το Δωμάτιο Πανικού. Όταν τρεις ληστές εισβάλλουν στο σπίτι η Μεγκ και η κόρη της θα βρουν καταφύγιο εκεί... και θα καταλάβουν ότι είναι η φυλακή τους.
Έξι χρόνια μετά τον βίαιο θάνατο του συζύγου της, η Αμέλια παλεύει να συνετίσει τον εκτός ελέγχου 6χρονο γιο της, Σάμουελ, έναν γιο που της είναι δύσκολο να αγαπήσει. Τα όνειρα του μικρού είναι κατακτημένα από ένα τέρας, το οποίο πιστεύει ότι θα έρθει για να σκοτώσει και τους δύο. Όταν ένα βιβλίο με τίτλο Κύριος Μπαμπαντούκ εμφανίζεται στο σπίτι, ο Σάμουελ είναι πλέον πεπεισμένος ότι αυτός είναι το τέρας που θα έρθει. Αλλά τώρα και η Αμέλια βλέπει περίεργα πράγματα και πλέον πιστεύει ότι όσα έλεγε ο γιος της μπορεί και να είναι η τρομακτική αλήθεια.
Η γυναίκα του γιατρού (Jean Sorel) δολοφονήθηκε. Είχε μια ερωμένη εδώ και πολύ καιρό, αφού η σύζυγός του (Marisa Mell) τον απέφευγε ενώ δούλευε σαν στρίπερ. Μήπως ο γιατρός την σκότωσε;
Το 1944, στο Σαλό της βόρειας Ιταλίας, τέσσερις φασίστες που εκπροσωπούν τις βασικές μορφές εξουσίας κλείνουν διά της βίας σε απομονωμένο παλάτι μια ομάδα παρθένων αγοριών και κοριτσιών. Τρεις πόρνες αφηγούνται τις εμπειρίες τους, ενώ οι ενήλικες εξαναγκάζουν τους κρατούμενους να συμμετάσχουν σε πράξεις ακραίου και σαδομαζοχιστικού σεξ. Το "Σαλό", μια ταινία που αρνείται να μπει στη διαδικασία του να προσπαθήσει να γίνει αρεστή σε οποιοδήποτε είδος κοινού, ήταν η ύστατη ταινία που γύρισε ο Pasolini. Λίγους μήνες αργότερα, η βία, ένα από τα θέματα που ανέλυσε διεξοδικά μέσα από το έργο του, σφράγισε οριστικά και την ίδια του τη ζωή.