Σπαραχτική εικόνα της Αμερικής στην περίοδο του ντιπρέσιον (της μεγάλης οικονομικής κρίσης του '30) μέσα από την ιστορία ενός μαραθώνιου διαγωνισμού χορού.

Η Μάντι, μια νεαρή κοπέλα, είναι ανίκανη να φύγει από το σπίτι της, διότι έχει ανεπάρκεια αντισωμάτων, τα οποία την κάνουν αλλεργική σχεδόν στα πάντα. Όμως, η ζωή της αλλάζει προς το καλύτερο, όταν αρχίζει να επικοινωνεί με το αγόρι της διπλανής πόρτας, τον Όλι.

Ο Τζέρι (Jake Gyllenhaal), η Τζην (Carey Mulligan) και ο 14χρονος Τζο (Ed Oxenbould) αποτελούν μια κλασική αμερικανική οικογένεια της δεκαετίας του ’60. Ο άντρας πρέπει να δουλεύει, η γυναίκα να μεγαλώνει το παιδί και ο γιος να παίζει φούτμπολ στο σχολείο. Ήμαστε, όμως, σε μια δεκαετία που όλα αλλάζουν στην Αμερική: οι οικογενειακές ισορροπίες, ο ρόλος των φύλων, ακόμα και ο ορισμός της ευτυχίας. Όταν ο Τζέρι μένει άνεργος, η Τζέην και ο Τζο πιάνουν δουλειές και ο εγωισμός του «άντρα του σπιτιού» πληγώνεται σε τέτοιο βαθμό που απομακρύνεται -κυριολεκτικά και μεταφορικά- από την οικογένειά του. Ο Τζο περιμένει την επιστροφή του πατέρα του, ειδικά όταν βλέπει την καινούρια συμπεριφορά της μητέρας του. Συναναστρέφεται όλο και περισσότερο με τον καινούριο φίλο της (Bill Camp), αποζητώντας σταθερότητα και συντροφιά.

Το 1975, τρεις μαθητές σε ένα καθολικό λύκειο αρρένων στη Ρώμη διαπράττουν ένα έγκλημα που προκαλεί σοκ στους συμμαθητές και την κοινότητά τους. Από αληθινά γεγονότα.

Ο Ντάσιελ Χάμετ, ένας συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας, ενώ πουλάει τις ιστορίες του σε φτηνά περιοδικά για να ζήσει, δέχεται μια επίσκεψη από τον Τζίμι Ράιαν, το παλιό του αφεντικό. Ο Ράιαν του ζητά να τον βοηθήσει σε μια ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση. Σύντομα, ο Χάμετ θα βρεθεί να αναζητά σε όλο το Σαν Φρανσίσκο μια γυναίκα από την Κίνα που παίζει κεντρικό ρόλο σε μια υπόθεση εκβιασμού.

Όταν ένας εντυπωσιακά όμορφος αλλά αγαθός νέος, ο Ντόριαν Γκρέι, καταφθάνει στο βικτωριανό Λονδίνο, παρασύρεται από τον χαρισματικό Χένρι Γουότον, που του παρουσιάζει τις ηδονιστικές απολαύσεις της πόλης. Ο φίλος του και καλλιτέχνης Μπάσιλ Χόλγουορντ ζωγραφίζει ένα πορτραίτο του Ντόριαν, προκειμένου να "αιχμαλωτίσει" την ομορφιά της νιότης του. Μετά την ολοκλήρωση του πίνακα, ο Ντόριαν Γκρέι κάνει επιπόλαια μια ευχή: θα έδινε τα πάντα, ακόμη και την ψυχή του, για να παραμείνει έτσι όπως είναι στο πορτραίτο, αιώνια νέος και όμορφος.