Στη Νεβάδα του 1959, δυο γυναίκες που νιώθουν έλξη μεταξύ τους παραδίδονται στο απρόσμερο ερωτικό κάλεσμα, αδιαφορώντας για τις απαγορευτικές συμβάσεις της κοινωνίας που τις περιβάλλει.

Ένα χρόνο μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Χίτλερ, γεννιέται στο Ντάντσιχ ο Όσκαρ, ένα παιδί με πρόωρη ανάπτυξη και ιδιαίτερα χαρίσματα. Ο Όσκαρ μπροστά στα σύννεφα του πολέμου και σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποκρισία και τον παραλογισμό του κόσμου των μεγάλων, αρνείται στα τρία χρόνια του να μεγαλώσει άλλο. Θα μείνει ένα παιδί-θαύμα-τέρας, ένας μάρτυρας που θα δει την άνοδο του ναζισμού, την επίθεση στην Ευρώπη, το Πογκρόμ στην Πολωνία, το θάνατο των δύο πατέρων του, την εισβολή των Ρώσων, την πτώση του Γ` Ράιχ. Μένοντας μόνος, αποφασίζει να μεγαλώσει. Το ταμπούρλο αποτελεί το πραγματικό γλωσσικό εργαλείο του μέσα από το οποίο εκφράζει τα συναισθήματα και την αντίθεσή του. Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ Κανών.

Ο βασικός ήρωας, ο Πέτρος, ένας αρχαιολόγος γραφείου, επιδιώκει να επικοινωνήσει με το «διαφορετικό»: τον Χουσάμ, νεαρό Αραβα μετανάστη, και τον φανατισμό του Ισλάμ. Την Αλεξάνδρα, Ελληνογαλλίδα τσελίστρια που έχει επιφορτισθεί την αλκοολική μητέρα της. Τον Λαέρτη, Αλβανό πιανίστα που κουβαλά την κατάρα της ευφυΐας του. Τον Στρατή, Έλληνα μετανάστη που επιστρέφει «άπατρις» στη χώρα του. Τον Δανιήλ, διευθυντή τράπεζας που πιστεύει πως όλα εξαγοράζονται, ακόμα και τα αισθήματα. Τον Μιχαήλ, αστυνομικό που κυνηγάει μετανάστες, ενώ πλάθει τη δική του ιστορικοπολιτική πραγματικότητα. Η επαφή του Πέτρου με τους έξι αυτούς ανθρώπους είναι κατ` αρχήν μία εμπειρία τραυματική. Για κάθε μία καταβάλλει και ένα αντίτιμο, μερικές φορές υλικό, άλλες καθαρά ψυχικό, άλλες πάλι και τα δύο. Το κέρδος της εμπειρίας θα καλύψει την απώλεια;