Deze korte film vertelt het verhaal van Chronos en zijn gedoemde liefde voor een sterfelijke vrouw. Disney's animatie brengt de twee karakters tot leven door hen soepel door Dalí's surrealistische landschappen te laten zweven. Er is geen dialoog, maar de passende muziek is geschreven door de Mexicaanse componist Armando Dominguez en wordt gezongen door Dora Luz. Het originele beeldmateriaal, de 17 seconden die Salvador Dali tijdens zijn acht maanden tussen eind 1945 en 1946 bij de Disney Studio maakte[1], is ook in Destino te vinden. Het is het segment rond de vijfde minuut, waar de baseball speler twee schildpadden in de richting van een parel ziet lopen. Samen vormen zij een eenheid, waarin de danseres te zien is.
Chaplin speelt een ontsnapte gevangene die wordt achtervolgd door agenten. Als hij een knappe jongedame redt als zij verdrinkt, wordt hij geliefd bij haar rijke familie.
korte film : The Passenger is het resultaat van ongeveer zes jaar doorgebracht in een slaapkamer met een computer. Het begon in 1998 als een voorgesteld showreelstuk, maar escaleerde vervolgens tot een onstuitbaar gedrocht dat tot 2006 mijn leven (en spaargeld) bleef absorberen. Ik creëerde alle geluid, muziek en visie voor de film. De looptijd bedraagt 7 minuten.
Educatieve korte film over de status van gevechtstanks en bestuurders training in het Amerikaanse leger in het vooroorlogse 1941, met een komische legerstagiair uit de Bronx.
Een van de twee eerste horrorfilms ooit gemaakt. Deze film wordt verondersteld verloren te zijn gegaan. In deze zwarte komische scène valt de bodem uit een kist, tuimelt het lijk eruit en wordt met een schok weer tot leven gewekt. Korte sequenties als deze, maar ook straatscènes en dansende geishameisjes waren de belangrijkste onderwerpen van de vroege Nippon-cinema, ontwikkeld door Shiro Asano en Shibata Tsunekichi vanaf 1897. Bij het creëren van dramatische scènes kozen filmmakers uiteraard voor de meest opvallende of bizarre. Nog een film zonder papieren, teruggeroepen door cameraman Shiro Asano.