Deze korte documentaire, geproduceerd voor de serie 'Different Drummer' van de publieke televisie in West Virginia, laat ons kennismaken met Jesco White, een hardlevende, tapdansende inwoner van Boone County wiens herhaalde aanvaringen met de wet zijn droom om net zo beroemd te worden in de war hebben gebracht. een 'bergdanser' als zijn overleden vader, D. Ray White. We ontmoeten Jesco's drie verschillende persoonlijkheden; de zachtaardige en liefdevolle Jesse, de gewelddadige en gevaarlijke Jesco en de uiterst vreemde Elvis. We komen ook verschillende leden van Jesco's familie tegen, allemaal bijna net zo excentriek als Jesco zelf. Je zult vragen: 'Zijn deze mensen echt?' Ja, dat zijn ze.

Documentaire over de film 'End of The Road' uit 1970.

de golf van homoseksuele moorden die São Paulo en Rio de Janeiro in de jaren tachtig teisterden. Met straatstatements en culturele en artistieke figuren als Zé Celso, Jorge Mautner, Roberto Piva en anderen.

Vier de films die animatie opnieuw hebben gedefinieerd, de cultuur hebben beïnvloed en Spider-Man naar geheel nieuwe dimensies hebben gebracht terwijl de filmmakers, journalisten en fans hun liefde voor de Spider-verse-films delen.

Korte documentaire: Stan Lee en Len Wein praten over X-Men & Wolverine.

Een korte documentaire die illustreert hoe kunst de publieke perceptie van milieukwesties kan beïnvloeden. Green Patriot Posters is een veelgeprezen multimedia-ontwerpcampagne die kunstenaars uitdaagt om het publieke begrip te verdiepen en collectieve actie aan te wakkeren in de strijd tegen klimaatverandering. Tot nu toe heeft het vijf miljoen mensen bereikt via de gedrukte media, de publieke ruimte en de digitale cultuur. De film bevat interviews met belangrijke medewerkers van Green Patriot Posters (Shepard Fairey, Michael Bierut, DJ Spooky, Mathilde Fallot) en de oprichters (The Canary Project, Dmitri Siegel).

Haskell Wexler herneemt de thema's van zijn eerdere werk 'Medium Cool' ter gelegenheid van de Occupy-demonstraties in Chicago in 2012.

Korte documentaire: Joan Crawford heeft net zo hard gevochten om een ​​normaal gezinsleven te creëren als zij om haar carrière op te bouwen. Ze baande haar eigen weg en werd daartoe een alleenstaande ouder, waarbij ze uiteindelijk vier kinderen adopteerde en grootbracht. Zoals veel ouders pakte ze een 16 mm-camera en begon zowel de bijzondere als de gewone gebeurtenissen in het leven van haar gezin te filmen. Deze homemovies (ca. 1940-1942) laten iets zien wat je zelden te zien krijgt: een meer dan levensgrote persoonlijkheid thuis, onopgesmukt, gewoon zichzelf zijnd – en vaak in kleur, in een tijd dat haar speelfilms nog zwart en zwart waren. wit. Crawford filmde de meeste homevideo's zelf; als ze op camera staat, is het onduidelijk wie erachter zit.

Tien jaar zijn verstreken sinds de Eerste Congo-oorlog, zes sinds het begin van de VN-missie daar. Verkrachting wordt nog steeds als wapen gebruikt. In White Substance krijgen alle betrokkenen de kans aan het woord te komen: de slachtoffers en de daders, maar ook de individuen daartussenin.

Op een besneeuwde en ijskoude strook van het Europese Noordpoolgebied liggen de grenssteden Kirkenes in Noorwegen en Nikel in Rusland. Ze worden gescheiden door 40 kilometer uitgestrekt, schaars wit land en bieden twee totaal verschillende perspectieven op het leven. Deze korte film plaatst hun verschillen naast elkaar, maar raakt één ding aan dat ze gemeen hebben: klimaatverandering.

Deze korte documentaire toont de reacties van Europese immigranten toen ze begin jaren zestig in Halifax landden. Vanuit de haven volgen we hen op een besneeuwde treinreis naar Montreal.

'Het Worthing Station ligt op enige afstand van de kust, en telkens als er een wrak is, wordt de reddingsboot ter plaatse gesleept op een enorme vrachtwagen, getrokken door acht paarden. Op onze foto is te zien hoe de reddingsboot reageert op een alarm. De paarden vertrekken in galop vanaf het station en de bemanningsleden rennen naast de boot. Dit negatief is fotografisch buitengewoon mooi.'

Korte documentaire geschreven, geregisseerd en gemonteerd door Aleksandar Ilić. Het won de speciale juryprijs op het filmfestival van Krakau.

Een interview met Caroline Munro over het maken van Maniac.

Korte documentaire: Interviews met Satoshi Kon, stemacteurs en anderen over de veelgeprezen Japanse animatiefilm uit 2003.