Een melancholische film - een archeologisch onderzoek naar de hedendaagse state of mind.

Experimentele film, waarin een lentedag in Berlijn door middel van camera-instellingen en montage is geabstraheerd tot een ritmisch spel van beweging.

De film bestaat uit een scène waarin een stoomtrein op het station van La Ciotat aankomt. Diagonaal komt er een spoorlijn in beeld met op het perron reizigers, wachtend in hun zondagse pak. Een bagageloper loopt op de camera af. De stoomlocomotief nadert en houdt links in beeld stil, waarna reizigers uitstappen en anderen zich klaarmaken om in te stappen. Het verhaal gaat dat tijdens de eerste vertoningen het publiek in paniek wegdeinsde en er een massahysterie zou zijn ontstaan. De mensen begrepen niet wat ze zagen en waren daadwerkelijk bang dat ze werkelijk overreden zouden worden. Dit verhaal was destijds in de wereld geholpen om publiciteit voor de film te genereren.

Na hun werkdag verlaten de arbeiders van de Lumièrefabriek te Lyon hun post en vertrekken ze richting huis. Een man opent de poorten en de arbeiders stromen toe. Eerst komen de vrouwelijke arbeiders, met uitzondering van een klein aantal mannelijke, naar buiten en later worden ze gevolgd door enkele mannen die met de fiets vertrekken. Uiteindelijk sluit dezelfde man de poorten terug en het scherm wordt zwart.

Een korte film uit 2008, gemaakt ter begeleiding van Our Beloved Month of August, waarin de ongelukkige zoektocht van Gomes en zijn team tijdens het carnaval van 2007 naar een van Arganils meest legendarische en ongrijpbare personages wordt gedocumenteerd (die uiteindelijk inderdaad als geïnterviewde/speler in de film verschijnt).

Een virtuele memorial voor de slachtoffers van de Bosnische oorlog.