Meer een experimentele film dan een documentaire over de uitroeiingskampen. Wat vooral opvalt is de perfectie: het fraaie commentaargeluid van Jean Crayol, zelf ontsnapt uit `de wereld van het concentratiekamp` (onopgesmukt en ongekunsteld zo genoemd door Michel Bouquet, zodat de enorme kracht die daarvan uitgaat, alleen maar groter wordt), volmaakte beheersing van de montage en beklemmende beelden van Ghislain Cloquet en Sacha Vierny. Ook ondraaglijke beelden (van lijken die door bulldozers worden verpletterd) in dit onvergetelijke requiem.

Een documentaire van een uur over het leven en de carrière van acteur David Gulpilil.

Het begint allemaal met een jeugdherinnering: die dag waarop de vader van de toekomstige filmmaker Sebastiano d'Ayala Valva hem dwingt naar bepaalde muziek te luisteren die hem aanvankelijk angst aanjaagt; een verre echo uit het verleden die hem ertoe brengt het spoor te volgen van zijn mysterieuze voorvader, de Italiaanse componist Giacinto Scelsi (1905-1988), die beweerde dat zijn muziek rechtstreeks door de goden werd geïnspireerd.