Meer een experimentele film dan een documentaire over de uitroeiingskampen. Wat vooral opvalt is de perfectie: het fraaie commentaargeluid van Jean Crayol, zelf ontsnapt uit `de wereld van het concentratiekamp` (onopgesmukt en ongekunsteld zo genoemd door Michel Bouquet, zodat de enorme kracht die daarvan uitgaat, alleen maar groter wordt), volmaakte beheersing van de montage en beklemmende beelden van Ghislain Cloquet en Sacha Vierny. Ook ondraaglijke beelden (van lijken die door bulldozers worden verpletterd) in dit onvergetelijke requiem.
Deze korte film portretteert de welwillende Mike Sullivan, die al tien jaar bezig is met het opnemen van een stop-motion robot-seksfilm in zijn appartement in New York City. Geobsedeerd door de nauwgezette constructie van de miniatuurrobotpornosterren, stroomt zijn appartement nu over van duizenden, waardoor hij slechts kleine paadjes heeft om te navigeren en geen plek om zijn epos te filmen.
Regisseur Harry Kümel en schrijver Pierre Drouot bezoeken opnieuw de locaties uit hun klassieke film Daughters of Darkness.