Tussen licht en duisternis staat Olfa, een Tunesische vrouw en moeder van vier dochters. Op een dag verdwijnen haar twee oudste dochters. Om hun afwezigheid op te vullen nodigt filmmaker Kaouther Ben Hania professionele actrices uit en bedenkt een unieke bioscoopervaring die de sluier zal oplichten over de levensverhalen van Olfa en haar dochters. Een intieme reis van hoop, rebellie, geweld, overdracht en zusterschap die de fundamenten van onze samenlevingen in twijfel zal trekken.

De film bestaat uit een scène waarin een stoomtrein op het station van La Ciotat aankomt. Diagonaal komt er een spoorlijn in beeld met op het perron reizigers, wachtend in hun zondagse pak. Een bagageloper loopt op de camera af. De stoomlocomotief nadert en houdt links in beeld stil, waarna reizigers uitstappen en anderen zich klaarmaken om in te stappen. Het verhaal gaat dat tijdens de eerste vertoningen het publiek in paniek wegdeinsde en er een massahysterie zou zijn ontstaan. De mensen begrepen niet wat ze zagen en waren daadwerkelijk bang dat ze werkelijk overreden zouden worden. Dit verhaal was destijds in de wereld geholpen om publiciteit voor de film te genereren.

Amá is een lange documentaire die een belangrijk en onverteld verhaal vertelt: de misstanden die de Amerikaanse regering in de jaren zestig en zeventig tegen Indiaanse vrouwen beging: uit hun familie verwijderd en naar kostscholen gestuurd, gedwongen verhuizing weg van hun traditionele land en onvrijwillige sterilisatie. De film is het resultaat van negen jaar nauwgezet en gevoelig werk van filmmaker Lorna Tucker en bevat de getuigenissen van vele indianen, waaronder drie opmerkelijke vrouwen die hun verhalen vertellen – Jean Whitehorse, Yvonne Swan en Charon Aseytoyer – evenals een onthullende en zeldzame interview met Dr. Reimart Ravenholt wiens ideeën over bevolkingscontrole het raamwerk vormden voor een deel van het overheidsbeleid gericht op Indiaanse vrouwen.