Paryż, wiosna 1968. Burzliwe wydarzenia polityczne i społeczne, rewolucyjne zmiany w obyczajowości. Na tym tle rozgrywa się historia trójki młodych ludzi. Francuskie rodzeństwo, Isabelle i Theo, poznaje amerykańskiego studenta Matthew, który przyjechał do Paryża, aby poznać wielką europejską kulturę i historię. Bardzo dobrze czują się w swoim towarzystwie i wkrótce postanawiają zamieszkać razem. Od tej chwili rozpoczyna się wyrafinowana gra emocjonalna i seksualna oparta na kontrowersyjnych zasadach. Wyzwoleni młodzi ludzie prowadzą coraz bardziej niebezpieczne eksperymenty, badając granice, do których mogą się posunąć.

Sebastian, który złamał już niejedno serce, zakłada się z przybraną siostrą, Kathryn, że uwiedzie niezwykle cnotliwą córkę nowego dyrektora, Annette Hargrove, zanim skończą się wakacje. Jest tak pewny siebie, że obiecuje oddać Kathryn ukochany samochód, jeśli przegra zakład. Jeśli wygra, przybrana siostra obiecuje, że spędzi z nim noc. Kathryn postanawia także zemścić się na Cecile, dla której porzucił ją jej chłopak. Do pomocy angażuje Sebastiana.

Francuska rodzina żyje w zgodzie i harmonii - aż do chwili, gdy ojciec przynosi do domu szczura. Pod wpływem jego obecności członkowie rodziny stopniowo ujawniają swe ukryte skłonności. Nieśmiały syn zaczyna urządzać orgie, matka ulega kazirodczym obsesjom. Wreszcie ojciec postanawia interweniować... Film jest jedną wielką kpiną z nieskazitelnej burżuazji, której wartości sprowadzono tu do poziomu sitcomu. Noszący ślady inspiracji dziełami Jona'a Watersa, Luis'a Bunuela i Joe Ortona "Sitcom" odważnie łączy elementy farsy, horroru i melodramatu jednocześnie bezlitośnie niszcząc konwencje sitcomu. Znakomicie zagrany, pełen humoru przedstawianego ze śmiertelną powagą. Muzyka ze ścieżki dźwiękowej filmu zawiera zarówno utwory Mahlera i Beethowena jak i "Rhythm of the Night", co świadczy, że ograniczenia budżetu nie muszą ograniczać inwencji twórczej. [opis dystrybutora]

Kolejne ironiczne dzieło hiszpańskiego mistrza Pedro Almodóvara. Opowieść o geju-terroryście, nimfomance, królewskim synu i córce pracownika pralni i ich wspólnych seksualno-miłosnych perypetiach...

Egocentryczna Natalie zostaje żoną bogatego biznesmena. Z czasem jej namiętne uczucia do ukochanego wygasają, więc przelewa je na pojawiającego się po latach brata.

„Opowieści niemoralne” składają się z czterech odrębnych opowiadań: „Przypływ” to historia uwiedzenia młodej dziewczyny przez jej niewiele starszego kuzyna, odkrycie przez dziewczynę zmysłowości erotycznej. Gra zmysłów została tu wspaniale zsynchronizowana z obrazem morskiego przypływu; w „Teresie Filozofce” fanatyczna religijność przeistacza się w wyrafinowane doznanie rozkoszy zmysłowej; „Elżbieta Batory” to hrabina, przedłużającą swą młodość przy pomocy kąpieli w krwi młodych dziewcząt; zaś „Lukrecja Borgia” to historia kazirodczego związku brata, siostry i ojca, przerywana płomiennymi kazaniami Girolamo Savonaroli, oskarżającymi o rozwiązłość rodzinę papieską i innych dostojników Kościoła.