Als zijn ouders een maand in Europa zijn en hij het huis voor zichzelf heeft, neemt Ezéquiel het ervan. Hij neemt klasgenoten mee naar huis, om er keer op keer achter te komen dat ze niet op jongens vallen.Maar op een dag is het wel raak; in het skatepark ontmoet hij de stoere Mono. Die neemt hem mee naar het huis van zijn vriend Chino. Maar de ontmoeting met Mono brengt veel meer met zich mee dan de connectie, intimiteit en seks waar Ezéquiel naar op zoek is. Hij belandt in een ijzingwekkende situatie die hem misschien nog wel eenzamer maakt dan dat hij was.
De jonge, knappe Adam uit New York droomt ervan om een ster te worden. Hij trekt in bij zijn vriendin Candy die, tussen audities door, haar tijd doorbrengt met sporten, winkelen en het zoeken naar een rijke man. Adam maakt een moeizame start met weinig inkomen en een onuitstaanbare baan bij een callcenter. Een nieuwe filmproductie ziet er veelbelovend uit, maar Adam krijgt te maken met uitgerangeerde regisseurs, futloze sterren, oude beroemdheden en drugsverslaafden. Hij belandt al snel in de onderwereld van de homoporno en prostitutie.
Mary en Barry, net getrouwd, nodigen het samenwonende koppel Jerry en Terri uit in hun nieuwe huis. Zodra de gelegenheid zich voordoet, vraagt Jerry aan Mary of hij haar alleen kan ontmoeten. Terwijl hun affaire opbloeit en weer doodbloedt, heeft ook Terri ontspanning gevonden bij een ander: Cheri, de plaatselijke galerij-assistente. Ondertussen is Barry vooral met zichzelf, zijn frustraties en zijn verlangens in de weer.
Lalo is een seks influencer: hij plaatst foto's van zijn naakte lichaam en zelfgemaakte pornovideo's voor zijn duizenden volgers op sociale media. Lalo regisseert zijn eigen leven, maar als hij privé is, lijkt hij in constante melancholie te leven als hij niet in zijn karakter zit.
Tussen 1975 en 1983 was er in de Franse cinema een nieuw soort film te zien: homopornografie van eigen bodem. De films zijn opgenomen op 16 mm en de meeste ervan zijn geslaagd en voorzien van certificaten door het CNC (National Cinema Centre). Ze werden vertoond in een klein aantal Parijse bioscopen gewijd aan homopornografische films: Le Dragon, La Marotte en Le Hollywood Boulevard, evenals in verschillende in de provincie. Ze waren in wezen het werk van drie productiehuizen: Les Films de La Troïka (Norbert Terry), AMT Productions (Anne-Marie Tensi) en Les Films du Vertbois (voornamelijk Jacques Scandelari). Het genre kwam vroegtijdig ten einde met de komst van video, waarvan de laatste in 1983 werd gemaakt met 'Mon ami, mon amour (Mijn vriend, mijn geliefde)'.