Meer een experimentele film dan een documentaire over de uitroeiingskampen. Wat vooral opvalt is de perfectie: het fraaie commentaargeluid van Jean Crayol, zelf ontsnapt uit `de wereld van het concentratiekamp` (onopgesmukt en ongekunsteld zo genoemd door Michel Bouquet, zodat de enorme kracht die daarvan uitgaat, alleen maar groter wordt), volmaakte beheersing van de montage en beklemmende beelden van Ghislain Cloquet en Sacha Vierny. Ook ondraaglijke beelden (van lijken die door bulldozers worden verpletterd) in dit onvergetelijke requiem.

De film bestaat uit een scène waarin een stoomtrein op het station van La Ciotat aankomt. Diagonaal komt er een spoorlijn in beeld met op het perron reizigers, wachtend in hun zondagse pak. Een bagageloper loopt op de camera af. De stoomlocomotief nadert en houdt links in beeld stil, waarna reizigers uitstappen en anderen zich klaarmaken om in te stappen. Het verhaal gaat dat tijdens de eerste vertoningen het publiek in paniek wegdeinsde en er een massahysterie zou zijn ontstaan. De mensen begrepen niet wat ze zagen en waren daadwerkelijk bang dat ze werkelijk overreden zouden worden. Dit verhaal was destijds in de wereld geholpen om publiciteit voor de film te genereren.

Na hun werkdag verlaten de arbeiders van de Lumièrefabriek te Lyon hun post en vertrekken ze richting huis. Een man opent de poorten en de arbeiders stromen toe. Eerst komen de vrouwelijke arbeiders, met uitzondering van een klein aantal mannelijke, naar buiten en later worden ze gevolgd door enkele mannen die met de fiets vertrekken. Uiteindelijk sluit dezelfde man de poorten terug en het scherm wordt zwart.

Korte animatie: Bent u 's nachts wel eens wakker geworden en kon u zich niet bewegen, terwijl u er zeker van was dat u niet de enige bent? Dit is een experimentele documentaire die onderzoekt wat er gebeurt als dromen in het wakkere leven terechtkomen. Het gaat over wat echt is, wat niet, en of het er überhaupt toe doet.

Korte documentaire over de regio Ladakh.