Lucian Freud, een van de meest gevierde schilders van onze tijd, is ook een van de weinige kunstenaars uit de 20e eeuw die zichzelf met zo'n consistentie portretteerde. Bijna zeventig jaar lang geven zijn zelfportretten een fascinerend inzicht in zowel zijn psyche als zijn ontwikkeling als schilder, vanaf zijn vroegste portret geschilderd in 1939 tot het laatste portret dat 64 jaar later werd uitgevoerd. Samen gezien vertegenwoordigen zijn portretten een boeiende studie naar de dynamiek van het ouder worden en het proces van zelfrepresentatie. Deze intens meeslepende tentoonstelling creëert voor EXHIBITION ON SCREEN een unieke kans om in één show het levenswerk van een meester te onthullen.

Toen ik mijn interview met Laurel Greenfield inging, dacht ik dat het grootste deel van ons gesprek zou gaan over haar inspiratie voor het schilderen van voedsel en waarom ze ervoor koos om te schilderen als carrière. We spraken daarover, maar uiteindelijk hadden we een veel groter gesprek over het nastreven van een creatieve carrière. We hebben veel gesproken over het vinden van de balans tussen het hebben van een businessplan en het nemen van een sprong in het onbekende, iets waar iedereen die zelfstandig een creatief vakgebied nastreeft zich mee kan identificeren.

We volgen een project onder leiding van de Prins van Wales, die zeven vooraanstaande kunstenaars de opdracht heeft gegeven zeven overlevenden van de Holocaust te schilderen. Door het hele programma heen horen we de getuigenissen van de opmerkelijke mannen en vrouwen die als kind getuige waren van een van de grootste wreedheden in de menselijke geschiedenis, en ontmoeten we de kunstenaars terwijl ze met hun schilderijen worstelen.