De film is heel, heel losjes gebaseerd op het leven van Arturo Porcuna (Jeorge Estregan). Ooit stond hij bekend als Boy Anino, de beruchte leider van de Bahala Na-bende. Maar rivaliserende gangster Tony Razon (John Estrada) viel hem aan in zijn huis en liet zijn hele bende en zijn familie dood achter in de ruïnes. Maar Porcuna overleefde het, en nu keert hij terug onder een nieuwe alias, Boy Golden, en zoekt hij wraak op degenen die hem onrecht hebben aangedaan. Onderweg ontmoet hij Marla D (KC Concepcion), een danseres die ook nog een appeltje te schillen heeft met Razon. Samen voeren de twee een gevaarlijk plan uit om het op te nemen tegen de stoerste gangsters van Manilla.

In het verhaal is Vivian de enige erfgenaam van een zakenimperium. Sheila is de vriendin van Vivian en redacteur van een lifestylemagazine. Ondertussen is Philip, de populairste vrijgezel van de stad, verloofd met Vivian. Een schandalige onthulling verscheurt echter de werelden van de drie personages. De tijd verstrijkt en de veronderstelde bruid wordt de minnaar en de veronderstelde minnaar is nu de bruid.

Een gezin ligt in puin nadat het laatste mannelijke lid sterft. Om hun toekomst te redden, besluit de matriarch Kadiguia op zoek te gaan naar een geschikte echtgenoot voor de in aanmerking komende Tonina om de lijn van martelaren en krijgers voort te zetten. Vele kilometers verderop in de stad werkt Aida in het geheim in een hotel nadat ze het slachtoffer is geworden van een illegale recruiter. Ze verbergt dit feit voor haar familie, die denkt dat ze in het verre Koeweit werkt als oppas.

We zien de worstelingen tussen vier mannen in hun laatste jaren. Ze wonen een hospice-faciliteit of een bejaardentehuis . Hun grijze haar groeit en vervaagt onopgemerkt, hun leven komt in de leegte van vergetelheid. Alles ontvouwt zich zo vanzelfsprekend in hun zwanenzang dat hun lichaamspijnen en hartzeer dezelfde intensiteit opleveren, wanneer hun gehoor en hun gevoelens permanent worden aangetast, en wanneer hun wazige visie en herinneringen "duidelijk" worden, tekenen dat de onvermijdelijke staat van dood even vluchtig is als de levendigheid van het leven zelf.