Korte film: Twee breinen in potten bestaan ​​uitsluitend in een spelletje PONG, zich niet bewust van de wereld die buiten hun computer uiteenvalt.

Op de verjaardag van Gromit komt Wallace met een wel heel apart cadeau; hij krijgt een paar mechanische benen. Deze benen kunnen worden geprogrammeerd, zodat Wallace zijn hond niet meer zelf hoeft uit te laten.

Wallace wordt halsoverkop verliefd op Wendolene, de eigenaresse van een wolwinkeltje. Ondertussen wordt Gromit onterecht beschuldigd van het jagen op schapen, en de gevangenis in gegooid. Met de hulp van Wendolene en de schapen moet Wallace Gromit zien te bevrijden.

De kaas is op bij Wallace en Gromit. Ze besluiten van de nood een deugd te maken en naar de maan op vakantie te gaan, want, zo weet Wallace, de maan is van kaas gemaakt.

Een belangrijk werk in de filmgeschiedenis. 'Zeer ongewoon, provocatief, heeft in geen enkele traditie een plaats', verklaarde Buñuel. De film is werkelijk zonder enige schijnbare samenhang en gaat in tegen alle logica; het perfekte voorbeeld van het 'automatische schrijven' dat geliefd is bij de surrealisten. We zien een nachtmerrie: een oog wordt door een scheermes doorkliefd, seminaristen trekken rond met piano's vol met ezels, die in staat van ontbinding verkeren. Dit meesterwerk van de vreemdheid en de fantasie is erg heftig en niet zonder symbolen, waarvan het belangrijkste het najagen van volledig nonconformisme lijkt te zijn, als reactie tegen de burgerlijke dwang. Aan het scenario is meegeschreven door Salvador Dalí.

Op een donkere en sombere nacht komt een geheime groep van monsterjagers bijeen na de dood van hun leider. In een vreemde en macabere herdenking van het leven van de leider, worden de aanwezigen gedwongen tot een mysterieuze en dodelijke strijd om een krachtig relikwie. Door de jacht zullen ze uiteindelijk oog in oog komen te staan met een gevaarlijk monster.