Twee seizoenen lang is Bert Visscher met dit programma langs de theaters getrokken en heeft de show maar liefst 285 keer gespeeld. Publiek en pers waren het er over eens: De beste van Visscher (tot nu toe). De voorstelling is opgebouwd rond het vervallen en opgeheven station van het plaatsje Fisq. De stationschef Visscher staat te wachten tot men hem komt halen. Al een jaar overigens. Om het wachten te bekorten verhaalt hij over de spulletjes die in zijn koffer zitten.

Na twee "sabbatical years" keert Harrie Jekkers terug in het theater. Dit keer niet alleen, maar samen met zijn tekstschrijver Koos Meinderts met wie hij al dertig jaar bevriend is en al twintig jaar samenwerkt. De cabaretier en zijn tekstschrijver zullen op humoristische wijze uit de doeken doen hoe deze samenwerking destijds toevallig tot stand kwam, nu al twintig jaar voortduurt en heeft geleid tot een enorm aantal liedjes, verhalen, boeken en theatervoorstellingen. Harrie Jekkers en Koos Meinderts zullen voorlezen uit eigen werk, het verhaal achter de liedjes vertellen en er ook een flink aantal ten gehore brengen. Niet alleen het bekende werk zal aan bod komen, maar ook minder bekende nummers. Tevens kunt u een aantal nieuwe liedjes verwachten, want na twintig jaar samenwerking zit er nog steeds muziek in het duo.

De eerste solo-show van Hans Teeuwen, de cabaretier is kei-zenuwachtig en vertelt zijn zielige verhaal van zijn ongelukkige liefdes, van eenzaamheid en vooroordelen, begeleid door hoogstens zijn pianospel. Hij vertelt ook de sprookjes van de vos, de raaf en de vogelverschrikker, het jonge meisje en de zeven Turken, en de bijbel. Hans Teeuwen is in deze show hard, en zielig.

In 1998 verscheen 'Kalm Aan en Rap een Beetje' in de theaters. Er gaat niets boven Groningen. Maar in zekere zin geldt dat ook voor Vaals. Dat dat inderdaad zo is bleek maar weer eens toen we op de top van de Vaalserberg Herman Fillekers, de bekende cabaretier uit het Hoge Noorden, aantroffen. Hij vertelde ons waarom hij naar Zuid-Limburg was gekomen: 'Mijn humor is erg vermoeiend en daarom kom ik de accu opladen in uw prachtige streek. Het was een hele klim!' grapte de komediant. En we konden ons goed voorstellen dat hij aan een welverdiende vakantie toe was. 'Kalm aan en Rap een Beetje werd opgenomen in De Twentse Schouwburg in Enschede.

Na de twee zeer succesvolle solo-voorstellingen 'Het gelijk van de koffietent' en 'Met een Goudvis naar Zee', heeft Harrie Jekkers een poging gedaan om het hoogste te bereiken wat in dit leven denkbaar is: Niets Doen ! Dit nu is mislukt! In zijn derde solovoorstelling maakt Harrie Jekkers zingend en vertellend een reis om zijn eigen wereld. Dit keer doet hij Spanje aan, waar het mislukte niets doen plaats vindt, en gaat hij regelmatig op bezoek bij zijn oude vriend Rik, een Haagse Beroeps Werkeloze. Maar Jekkers reist ook terug in de tijd, naar de vijftiger jaren. Daar vindt hij uiteindelijk de oplossing voor het probleem dat hem in spanje heeft bezig gehouden.

1. Opening, 2. Ein brief aus holland, 3. Je kunt er geen voorstelling van maken, Mijn broer, 5. Tante Sien, 6. Verkoopt U ook kussentjes? 7. De Ardennen, 8. De omroeppastor, 9. Recept voor een wilde eend, 10. Bonnie of een onmogelijke liefde, 11. Condooms of een onmogelijke liefde, 12. Het meisje van de slijterij, 13. Paterswolde, 14. Klein Duimpje, 15. Trouw nog eenmaal met mij, 16. In de sneeuw van Tirol, 17. Visite, 18. De Kikkerrap, 20. Gebarentaal, 21. Het meisje van de slijterij - besluit.

In de voorstelling Ga-Bie-Jer stelt Javier zich opnieuw voor. Hij laat zien dat hij eigenlijk beleefd en goed gemanierd is. Dat hij echt wel zijn woede kan beheersen. Dat in een tijd van spanningen, angst en een hoop geschreeuw, hij juist de koelte weet te bewaren.

In zijn derde theaterprogramma zingt en vertelt Harrie Jekkers over zijn eigen leven. Regelmatig roept hij op het podium zijn ikken bij elkaar. Al deze ikken komen tijdens nachterlijke vergaderingen aan de keukentafel met verhalen en liederen aan het woord. Zijn ik van 9 jaar, die langs het vliegertouw telegrammen verstuurt naar God, zijn opstandige ik van 20 jaar die als kritisch dienstplichtig soldaat het leger van binnenuit verandert, zijn ik van 30 die de wereld beschouwt vanuit de kroeg en de zaken door de bodem van zijn bierglas wat genuanceerder bekijkt. Als zijn ikken te ver gaan, grijpt Jekkers in en af en toe pakt hij zelf als ik van 40 ook nog flink uit.

1. Opening, 2. Ein brief aus holland, 3. Je kunt er geen voorstelling van maken, Mijn broer, 5. Tante Sien, 6. Verkoopt U ook kussentjes? 7. De Ardennen, 8. De omroeppastor, 9. Recept voor een wilde eend, 10. Bonnie of een onmogelijke liefde, 11. Condooms of een onmogelijke liefde, 12. Het meisje van de slijterij, 13. Paterswolde, 14. Klein Duimpje, 15. Trouw nog eenmaal met mij, 16. In de sneeuw van Tirol, 17. Visite, 18. De Kikkerrap, 20. Gebarentaal, 21. Het meisje van de slijterij - besluit.

'Geen Spatader Veranderd': Anders dan de titel doet vermoeden is de formule bij dit achtste theaterprogramma van Herman Finkers gewijzigd. Ditmaal is gepoogd ook het element humor een kans te geven. Een poging die serieus genoemd mag worden. Bij 'Geen spatader veranderd' is niet getracht een honderd procent volledig overzicht van het repertoire van Frank Sinatra te schetsen. Maar oordeelt u liever zelf. 'Gen Spatoader aans': Aans at 'n titel löt deanken, is disse achtste revue van Herman Finkers, aans as aans. Ditmoal is perbeerd ok 't oonderdeel humor ne kaans te geaven. Un perberen wa'j serieus mait neumen. 'Gen spatoader aans' löt der zich nich op veurstoan dat 't 'n 100 procent volledig oawerzich gef van 't repertoire van Frank Sinatra. Mar ie mut 't zölf mar es bekieken.

Harrie Jekkers zingt en vertelt achtereenvolgens over: wonderen, vissticks, Marx, bananen, Kloos, dolfijnen, huskies, werksters, wekkers, brandweerauto's, Kerstzegels, perebomen, basketballers, geld, gitaren, wolken, Carre, reservezaad, Wubbo Ockels, Avignon, gebreide blokfluiten, Jan Willem, de volle maan, straatnaambordjes, snorfietsen, sapcentrifuges en over later dat al lang begonnen is. Regelmatig wordt Harrie Jekkers op het podium links en rechts ingehaald door zichzelf. Ter linkerzijde brengt hij een ode aan twee post-progressieve tweeverdieners. En aan de rechterkant vertelt hij over een gezellige, ouderwetse Haagse koffietent. Maar altijd keert hij weer terug in het midden, misschien wel omdat daar zijn waarheid ligt.

EHBO, is mij lust en mijn leven' Een stoplicht springt op rood, een ander weer op groen: in Almelo is altijd wat te doen'. een van de meest bekende uitspraken van Herman Finkers. Herman Finkers houdt zich sinds 1979 bezig met het bedenken en uitvoeren van theaterprogramma's. Zijn programma's laten zich moeilijk omschrijven. Het best werd hij waarschijnlijk omschreven in het Utrechts Nieuwsblad: 'meester van de dubbele clou"geestige overdaad die niet schaadt', 'subliem slap gelul' EHBO is mijn lust en mijn leven is het vierde programma van Herman Finkers, opgenomen in de Leidse Schouwburg.

Hij heeft vaart, fantasie en flair, en de aanstekelijke gretigheid waarmee hij op het toneel staat, doet vermoeden dat hij nog lang niet is uitgepraat.

Dit solo-programma van Bert Visscher ging op 18 januari 1991 in première in de Stadsschouwburg van Groningen. Na Desnoods geblinddoekt op één been, Bij Parijs linksaf en Tango aan de Dnjepr de vierde voorstelling. Een leeg podium bij aanvang van de voorstelling en aan het eind de gebruikelijke chaos. Tussen die momenten alle ingrediënten die nodig zijn voor een typische Visscher voorstelling. Bert Visscher heeft vaak het advies gekregen wat meer rustpunten in het programma in te bouwen. Daartoe heeft hij een tweezitsbankje aangeschaft. Even rust en dan weer vol er tegenaan. Daarbij figureren op het podium: indianen, het franse verzet, cowboys, the secret service, kabouters, een zen-leermeester en vele anderen.

'Dwangbuis aan en platspuiten', adviseerde een journalist na het zien van dit vijfde avondvullende programma van de Groninger Bert Visscher. Al bijna zeven dagen is Bert wakker gebleven. En dat moet ook wel, anders wordt hij veranderd in een pompoen. Zulks is hem, in een droom, verteld door het meisje van zijn dromen. Blijft hij wakker dan komt ze; maar anders... Het is dus zaak voor Visscher deze laatste en moeilijkste avond de ogen open te houden. In een fraai decor (deels overgenomen van een bekende Nederlander) gaat Visscher zich te buiten aan clowneske topsport. Van de eerder aangekondigde momenten van rust is niets te merken, of vallen ze door de snelheid gewoon niet op? Bertje Vis probeert tot half elf niet om te vallen van de slaap en verwikkelt zichzelf in onmogelijke situaties. De wekkerradio kruipt naar half elf; haalt hij het en komt zij, de schone prinses of wordt het de pompoen? Opgenomen op 7 en 8 juni 1996 in de Stadsschouwburg te Groningen.

1.Een Kleine verbouwing, 2. Ik mag geen suiker van de dokter, 3. Een kangoeroeverschijning, 4. Mooi kloten, 5. Pappies vliegmasjien, 6. Concert voor piano en midwinterhoorn, 7. Donker Afrika, 8. Voorlichting, 9. Hormonen, hormonen, 10. Aaltje-1, 11. een lief kind, 12. pauzelied, 13. Macbeth, 14. De moderne beeldende kunst, 15. Variete, 16. Het artiestenleven, 17. Opsporing verzocht, 18. Aaltje-2, 19. Waarom, meisje? 20. Poeziecursus, 21. Wachten op de toegift. 22. Hoe heet dat liedje ook alweer (Een slecht geheugen) 23. Einde

Visscher is krachtstroom-amusement. Hij put zijn energie uit de chaos. Hij rent in bizarre uitmonsteringen van attribuut naar attribuut, voortdurend prated, dansend, springend en ruziënd met zijn Friese stalknecht Pieter. (UTRECHTS NIEUWSBLAD) De humor in 'Jammer' zit vooral in de gecultiveerde mislukking. Visscher doet iets en als dat mislukt gaat hij weer gewoon door als Visscher. Met achterlating op toneel van alle attributen. Zo hoopt de chaos zich op. En dat is leuk. (DAGBLAD TUBANTIA) Visscher is een eersteklas druktemaker met allure. (DE VOLKSKRANT) Kijken naar 'Jammer' betekent verstand op nul, hersens leeg en maar over je laten stromen. Ik heb me in ieder geval tranen gelachen. (DEVENTER DAGBLAD)

De man van verrassende en meeslepende verhalen, uitgetekend in scherpe, komische observaties en tere poëzie. Het theater is een plek waar u veilig bent, zeker als Dolf Jansen zijn Oudejaars 2016 komt spelen. Binnen de anderhalf uur weet u alles dat gebeurde, en waarom dat zo was. Weet u alles dat had kunnen gebeuren, en waarom dat niet zo was. Weet u hoe mooi en liefdevol een jaar kan zijn, en hoe hartverscheurend lelijk. En om bijna al die momenten zult u keihard lachen. Omdat u zich veilig voelt. Of waant. Een ding is zeker: Veilig zal raken aan de regels die Dolf sprak tijdens het Correspondents Dinner: Wie regeert, vroeg ik, dit land / retorisch of toch niet / het hoeft niet hard of hand in hand / wat deze jongen ziet // dat dan niet Mark als premier / of God verhoede Geert / niet Alexander, Sybrand nee / maar de menselijkheid regeert / dat de menselijkheid regeert… Want dat voelt veilig, inderdaad.

Cabaretier Pieter Derks rekent in Voor wat het waard is op zijn vrolijke en nuchtere manier af met alles wat wij vanzelfsprekend achten. Met de tijdgeest, de waan van de dag, zijn concurrentie. Maar ook met zichzelf. Hij wringt de zaken eens goed uit, draait ze om en bekijkt ze van allerlei kanten. En dan zet hij alles weer op zijn plek.

Het is ondertussen een klassieker: Sjaak Bral die het jaar afsluit. Het is al zijn 25e conference, een jubileum dus! Het wordt een vrolijke voorstelling om dit bewogen jaar vaarwel te zeggen. Natuurlijk zal het coronavirus een plaats hebben in de voorstelling, maar het zal vooral draaien om Bruls Haagse humor en gulle lach!