Meer een experimentele film dan een documentaire over de uitroeiingskampen. Wat vooral opvalt is de perfectie: het fraaie commentaargeluid van Jean Crayol, zelf ontsnapt uit `de wereld van het concentratiekamp` (onopgesmukt en ongekunsteld zo genoemd door Michel Bouquet, zodat de enorme kracht die daarvan uitgaat, alleen maar groter wordt), volmaakte beheersing van de montage en beklemmende beelden van Ghislain Cloquet en Sacha Vierny. Ook ondraaglijke beelden (van lijken die door bulldozers worden verpletterd) in dit onvergetelijke requiem.

David Lynch neemt ons mee op een intieme reis naar de vormingsjaren van zijn leven. Vanuit zijn idyllische opvoeding in Small Town America naar de donkere straten van Philadelphia, volgen we Lynch die gebeurtenissen schetst die hem gemaakt hebben tot een van de meest raadselachtige regisseurs in cinema.

Documentaire over de Vereniging Rembrandt. In de 19e eeuw verdween veel Nederlandse kunst naar het buitenland, totdat de Vereniging Rembrandt in 1883 opstond om daar een stokje voor te steken. Vandaag, 140 jaar later, is de Vereniging nog steeds medebepalend voor wat kunstliefhebbers in de Nederlandse musea te zien krijgen. In hun kroonjaar staat de Vereniging voor een lastige keuze: zullen zij de grootste bijdrage uit hun geschiedenis leveren aan de aankoop van Rembrandts De Vaandeldrager? Het bedrag van 175 miljoen dat voor het schilderij nodig is, leidt tot discussie. Is dit geld wel goed besteed?

Een experimentele film ontstaan uit uren documentair geschoten materiaal uit het afgelopen jaar van de filmmaker. Verschillende beelden, van dronken avonden met vrienden tot landschapsshots van een reis met de trein door Nederland, worden samengevoegd in deze docu-fictie, een experiment om uit puur willekeurige beelden een verhaal te creëren.